piątek, 31 lipca 2009

Bulgari Jasmin Noir






Bulgari Jasmin Noir - to zapach luksusowy, uzależniający i urzekający zmysłowością w każdym momencie dnia i nocy.
Woda stworzona przez mistrzów perfumiarskich Carlos Benaim i Sophie Labbe. Skoncentrowana wokół prawdziwego klejnotu perfumiarstwa: kwiatu jaśminu. Jaśmin jest kwiatem zaskakującym, pobudzającym wyobraźnię. Jego maleńkie, delikatne i śnieżnobiałe płatki wyzwalają silny, zmysłowy i tajemniczy zapach. Jasmin Noir dedykowany jest dla kobiet delikatnych, subtelnych a jednocześnie uwodzicielskich i powabnych.
Nuta głowy: płatki gardenii, zielone soki,
Nuta serca: jaśmin Sambac, satynowy migdał,
Nuta podstawowa: cenne drzewa, lukrecja, nasiona drzewa tonka.
Jasmin Noir to nowa kompozycja o wielu obliczach. 
Zapach 2008 roku.

czwartek, 30 lipca 2009

Masło orzechowe



Masło orzechowe – wyrób spożywczy wytwarzany z orzeszków ziemnych, popularny w kuchni amerykańskiej i holenderskiej.
Zawiera zdrowe tłuszcze roślinne, cukier, sól i nieznaczne ilości szkodliwych tłuszczów trans, które zapobiegają rozwarstwianiu się produktu. Gdy produkowany jest bez nich, wymaga zamieszania przed podaniem do stołu.
Masło orzechowe wynalazł w XIX wieku amerykański lekarz John Harvey Kellogg.
Obrane orzeszki ziemne praży się w temperaturze 204 stopni Celsjusza. Po tym zabiegu orzeszki zmieniają kolor na jasnobrązowy. Następnie orzeszki są dość szybko studzone, co chroni przed nadmierną utratą oleju. Kolejnym etapem jest usunięcie łupinek oraz serca, gorzkiej części orzeszka. Następnie orzeszki mielone są na pastę, w tym czasie dodaje się pozostałe składniki: sól, cukier oraz utwardzony olej roślinny.

wtorek, 28 lipca 2009

Kuchnia egipska


Egipska kuchnia jest inspirowana kuchnią turecką i arabską oraz kuchnią krajów Śródziemnomorskich. 
W Egipcie jako kraju w przeważającej mierze zamieszkałym przez wyznawców Islamu - nie podaje się wieprzowiny, dlatego serwowane są dania wyłącznie z drobiu i wołowiny.
Potrawy stanowią kombinację warzyw i różnych rodzajów mięs polewanych sosami i przyprawionych ziołami. 
Najczęściej używane przyprawy to: kminek, kurkuma, kolendra, imbir, sezam, goździki, pietruszka oraz mięta. 
Główny posiłek spożywają najczęściej po południu, między 14.00 a 17.00. Składa się on z: 
przekąsek (mezze) - wśród których dominują marynowane warzywa z zimnymi sosami 
zupy (chorba): mięsne (lahma), warzywne (chudar) lub rybne (samak) 
dania głównego - na które serwuje się przyrządzone na różne sposoby mięso kurczaka, wołowinę lub baraninę; podaje się je z warzywami i chlebem 
owoców - pyszne i słodkie można jeść przez cały rok; zimą najlepsze są banany, daktyle, pomarańcze i granaty; z kolei lato to sezon na melony, brzoskwinie, śliwki i winogrona 
słodkości - egipskie desery zaspokoją najbardziej wybrednego łasucha 
Smacznego (hani'an) - mówi się nie przed, ale po posiłku. 
WYBRANE POTAWY: 
A'aish baladi - okrągły i płaski chleb wielkości talerza, dość niewyszukany w smaku i przypominający fakturą gąbkę 
A'aish fransawi - chleb francuski, podobny do europejskich bułek 
Ads - gęsta zupa fasolowa 
Babaganuk - gęsta pasta złożona z sosu sezamowego (tahina) połączonego z pieczonym, a później zmielonym bakłażanem i czosnkiem, często też z natką pietruszki
Basbusa - deser z kaszy manny ze słodkim syropem, orzechami i rodzynkami 
Basturma - wędzone mięso przypominającym włoskie pastrami 
Batingan - to marynowane i smażone oberżyny 
Bisara - puree z fasoli z dodatkiem czosnku i smażonej cebuli 
Firekh - kurczak przysmażany na ruszcie 
Fiteer - rodzaj pizzy przygotowanej na miękkim cieście; nadzienie może być serwowane w środku potrawy lub na jej wierzchu; może być słodkie lub pikantne 
Foul - duża brązowa fasola specjalnie przyrządzona na tłuszczu, często w sosie pomidorowym 
Fuul - zmielony bób, zwykle włożony w kawałek chleba shammy (podobnego do pity) 
Gibna beida - ser biały, podobny w smaku do greckiego sera feta 
Gibna rumi - ser rzymski, twardy i o wyrazistym smaku, w kolorze biało-żółtym 
Hamam (gołąb) - zwykle podaje się go z nadzieniem z ryżu i przypraw, może być również podawany w postaci gulasz z cebulą, pomidorami, ryżem albo drobno mieloną pszenicą 
Hummus - sos sezamowo-grochowy (gotowany groch zmielony na pastę i wymieszany z czosnkiem i cytryny) 
Isan asfur - zupa gotowana na wołowinie z drobnym makaronem, który kształtem przypomina ptasie języczki (stąd nazwa zupy) 
Karkadey - bardzo smaczny napój z hibiskusa
Kebab - mięso z rożna, zwykle jagnięce (odpowiednik z kurczaka nazywa się shis tawouk), podawane na warstwie pietruszki, czyli badounis, a w droższych restauracjach ze smażonymi pomidorami i cebulą; w innych restauracjach kebab podaje się z chlebem, sałatką i pastą sezamową, zwaną tahina 
Kebab halla - gulasz barani z kminkiem 
Kebda firekh - wątróbka drobiowa, bardzo miękka i ma konsystencję pasztetu 
Kufta - kulki z mielonej baraniny, z dodatkiem cebuli i przypraw, pieczone na ruszcie 
Kushari - danie z ryżu, makaronu, soczewicy i cebuli, polane ostrym sosem pomidorowym lub czosnkowym 
Limoon - sok cytrynowy domowej roboty 
Mahallabija - pudding ryżowy posypany orzeszkami pistacjowymi 
Makarona beszamel - egipska lasagne z mięsem mielonym w sosie beszamel; wersja bez makaronu to kusa beszamel - zamiast makaronu jest cukinia 
Mahszi - potrawa podobna do polskich gołąbków; odpowiednio przyrządzony ryż z odrobiną mięsa wołowego jest zawijany w liście winogron (mahszi 
łaraanab), liście kapusty (mahszi kromb), nadziewany we wcześniej wydrążoną cukinię (mahszi kusa), pomidora (mahszi tomatom) czy bakłażana (mahszi bitengen),
a później pieczony. 
Mokh - móżdżek podawany w kawałkach, smażony w dużej ilości oleju, lub w całości, przystrojony pietruszką 
Muluchija - gęsta zupa z juty (warzywo liściaste podobne do szpinaku), lekko kleista 
Musaga - mieszanka bakłażanów, pomidorów, czosnku, oleju i przypraw, zapiekana w piekarniku 
Sahleb - ciepły napój z grysiku, mleka i siekanych orzechów
Shammy - chleb podobny do pity 
Shoarma - chlebek nadziewany skrawkami marynowanej jagnięciny i sałatą, polany sosem sezamowym 
Shorba ads - zupa z soczewicy, z dodatkiem mielonego kminku i cytryny 
Szisz kbab - grillowane mięso baranie, wątroba i cebula 
Szurbet ads - zupa z soczewicy z dodatkiem mielonego kminku i cytryny 
Taameja - wyglądem przypomina nasze kotlety mielone, jednak jej głównym składnikiem jest mielona fasola z dodatkiem przypraw
Ta'amiyya/falafel - mielone nasiona ciecierzycy i przyprawy, smażone w cieście (nazywa się to felafel) i włożone w kawałek shammy razem z sałatką i tahina 
Tabbula - rodzaj sałatki z kaszy kus-kus, cebuli u ziół 
Tahina - sos sezamowy, często doprawiany czosnkiem i sokiem z limonki 
Tomaten - kawałki pomidorów w sosie ziołowo-czosnkowym 
Torli - duszone warzywa podawane zwykle z jagnięciną lub też wołowiną 
Umm ali - słodkie ciasto z orzechami i rodzynkami, maczane w gorącym mleku 
Yansoon - napój anyżowy, podobny w smaku do lekarstwa
Zabaddy - jogurt
Do najpopularniejszych potraw egipskich należą: 
różnego typu sałatki, niewiele mające wspólnego z europejskimi odpowiednikami 
Batingan - marynowane i smażone oberżyny 
Bisara - puree z fasoli z dodatkiem czosnku i smażonej cebuli 
Tabbula - rodzaj sałatki z kaszy kus-kus, cebuli i ziół 
Tomaten - sałatka z kawałków pomidorów w sosie ziołowo-czosnkowym 
zupy: 
Molochija - gęsta zupa z juty o smaku przypominającum szpinak, lekko kleista 
Shorba ads - z soczewicy z dodatkiem mielonego kminku i cytryny
dania główne to najczęściej: 
Harisa - sos pomidorowy z dodatkiem przypraw, smażonej cebuli i jajek
Hummus - sos sezamowo-grochowy 
Kebab halla - gulasz barani z kminkiem
Kofta egipska - krokiety zrobione z mielonego mięsa baraniego z przyprawami, pieczone na rożnie razem z pieczarkami i cebulą; do tego sos jogurtowy i ryż albo tabbula, czyli kasza kus-kus z cebulą i ziołami
Kushari - danie z ryżu, makaronu, soczewicy i cebuli, polane ostrym sosem pomidorowym lub czosnkowym
Shoarma - chlebek typu pita nadziewany skrawkami marynowanej jagnięciny i sałatą, polany sosem sezamowym
Szisz kebab - grillowane mięso baranie, wątroba i cebula
Ta’amija/falafel - smażone kulki z uprzednio zmiksowanej ciecierzycy/fasoli
Torli - duszone warzywa podawane zwykle z jagnięciną lub też wołowiną
desery: 
Baklawa - strudel z orzechami, migdałami i miodem
Basbusa - deser z kaszy manny ze słodkim syropem, orzechami i rodzynkami
Kunafa - ciastko składające się z warstw cienkiego i kruchego ciasta przekładanego miodem i orzechami
Mahallabija - pudding ryżowy posypany orzeszkami pistacjowymi
Umm ali - słodkie ciasto z orzechami i rodzynkami, maczane w gorącym mleku
NAPOJE 
Herbatę (shay) to napój narodowy, pija się w Egipcie zawsze i wszędzie. Liście herbaciane gotuje się w czajniczku i słodzi, nie żałując cukru. Podaje się samą lub z dodatkiem mleka. W upalne dni najlepiej pić herbatę miętową (shay bi na’na’).
Kawa (qahwa), tradycyjnie mocna i bardzo słodka (ziyada), jest parzona z dużą ilością cukru w tygielku i rozlewana do maleńkich filiżanek. Kawa średnio słodka (mazbut), z odrobiną cukru (ariha) lub bez cukru (sada).
Wodę najlepiej pić z butelek fabrycznie zamykanych, a nie z karafek stawianych w restauracjach na stół. Przed wypiciem warto sprawdzić, czy kapsel lub nakrętka nie są naruszone, gdyż zdarzają się przypadki ponownego napełniania butelek wodą z kranu.
Soki (asir) - tanie, smaczne i orzeźwiające, wyciskane ze świeżych owoców: pomarańczy (burtu’aan), truskawek (farawla), granatów (ruman), mango (manga), bananów (mohz) lub z trzciny cukrowej (asab). Popularne są także soki warzywne: ogórkowy (khiyar), pomidorowy (tamaatin), marchewkowy (gazar) czy pomarańczowo-marchewkowy (nuss wa nuss). Pyszny i bardzo popularny jest napar z liści hibiskusa (karkadeh).
TRUNKI 
Egipcjanie, to w większości naród muzułmański, więc rzadko piją alkohol. Miejscowe produkty alkoholowe takie jak: wina, giny, brandy i whisky nie należą do światowej czołówki. 
Miejscowe piwo Stella jest dość słabe, za pół litra trzeba zapłacić od 6 LE wzwyż (w zależności od klasy lokalu), dużo mocniejsze, ale i droższe jest Stella Export (15 LE). 
Warto natomiast spróbować zibiby, egipskiej odmiany ouzo. Trunek ten pija się także nierozcieńczony. 
W hotelach i większych restauracjach można zamówić drinki lub importowane piwa, ale niestety, są drogie.


Egipt

Starożytni Egipcjanie do produkcji perfum i kadzidełek używali kardamonu, cynamonu, gorzkich migdałów i kwiatu al-kamana.
Piramida Cheopsa przetrwała do dziś jako jedyna budowla z listy siedmiu cudów starożytnego świata.
Rządy 30 dynastii sprawiły, że starożytny Egipt był najdłużej istniejącą cywilizacją w historii.


Egipt (arab. مصر Miṣr; dialekt egipski: Máṣr (/masˤɾ/); łac. Aegyptus, gr. Αίγυπτος Aígyptos), nazwa oficjalna Arabska Republika Egiptu (arab. جمهوريّة مصر العربيّة Dżumhurijjat Misr Al-Arabijja) – państwo położone w północno-wschodniej Afryce z półwyspem Synaj w zachodniej Azji. Egipt otoczony jest przez Morze Śródziemne na północy i Morze Czerwone na wschodzie; graniczy z Izraelem i Strefą Gazy na północnym wschodzie, Sudanem na południu i Libią na zachodzie.

poniedziałek, 27 lipca 2009

hippo and dog

http://www.youtube.com/watch?v=lJwgP44Ap9E

Umieszczanie filmu na stronach zostało wyłączone na żądanie

Szafran







Szafran, krokus (Crocus L.) – rodzaj roślin z rodziny kosaćcowatych. Należy do niego ponad 80 gatunków.
Od wieków też hoduje się szafran uprawny, szafran siewny (Crocus sativus). Wysuszone znamiona szafranu uprawnego używane są jako przyprawa. Ten żółty proszek jest najdroższą przyprawą na świecie. Na zebranie 1 kg znamion potrzeba 150 tys. kwiatów szafranu uprawnego.
Szafran barwi potrawy na żółto. Zbyt duża ilość szafranu sprawia, że potrawa staje się gorzka. Szafran najczęściej stosuje się do przyprawiania ryżu, owoców morza, zup i ciast. Dobrze komponuje się z bazylią i oregano. W Polsce sławne były ongiś tzw. "baby szafranowe", czyli drożdżowe puszyste ciasta zabarwione na żółto szafranem.
Jako afrodyzjak stosowany był przez Asyryjczyków, Fenicjan, Greków, Arabów, a nawet Brytyjczyków, którzy od XIV w. hodowali go w Saffron Walden.
Jako barwnik organiczny stosowany już w starożytnej Grecji i Rzymie, także w Chinach.
Najdroższa przyprawa świata jest droższa od złota i dlatego jest bardzo często fałszowana. Pozyskiwanie szafranu z pojedynczo zbieranych słupków krokusa jest niezwykle pracochłonne, na 1 kilogram potrzeba aż 170 tys. kwiatów. Najlepszy pochodzi z hiszpańskiej La Manchy.

Sangria






Sangría - tradycyjny hiszpański napój alkoholowy. Robiona jest na bazie wina z dodatkiem owoców, soków owocowych, lodu oraz wzmacniaczy smakowych w postaci różnych winiaków lub innych trunków.
Słowo sangría (z hiszpańskiego: krwawienie) zostało nadane temu trunkowi ze względu na jego głęboki czerwony kolor. Pochodzi ze wschodniego wybrzeża hiszpańskiego (Walencja), skąd rozprzestrzeniła się na całym Półwyspie Iberyjskim.
Początkowo napój ten (pity na polach w czasie żniw) składał się wyłącznie z wina i wody, dopiero z czasem zaczęto dodawać do niego cukier, owoce i mocne alkohole.

Crema catalana




Crema catalana – tradycyjny kataloński deser, przygotowywany na bazie mleka, cytryny, żółtek, kory cynamonu i mąki kukurydzianej. Mimo swej nazwy ceniony jest i podawany w całej Hiszpanii, a tamtejsze podręczniki kulinarne uznają go za jedno z najważniejszych dań Półwyspu Iberyjskiego. Niektórzy znawcy kuchni jako źródło pochodzenia deseru podają francuski krem brulle.
2 szklanki mleka
skórka z połowy cytryny
1 kawałek kory cynamonu
4 żółtka
7 łyżek cukru pudru
czubata łyżka mąki kukurydzianej
Do rondla wlać mleko, dodać cienko skrojoną skórkę z połowy wyparzonej wcześniej cytryny oraz korę cynamonu. Zagotować, a następnie gotować jeszcze przez 10 minut pod przykryciem na małym ogniu. Wyjąć skórkę i cynamon. Żółtka utrzeć na gładki kogel-mogel z 3 łyżkami cukru, a następnie dodać mąkę kukurydzianą i dokładnie wymieszać. Tak przygotowana masę wymieszać z kilkoma łyżkami gorącego mleka i dodać do pozostałego mleka. Podgrzewać na małym ogniu przez pięć minut, często mieszając, aż masa zgęstnieje. Nie gotować. 
Przelać do kilku żaroodpornych miseczek i zostawić do ostygnięcia, a potem włożyć na kilka godzin do lodówki. Przed podaniem każdą porcję posypać drobiną gałki muszkatołowej i zapiec przez kilka sekund w gorącym piekarniku, tak aby cukier zrumienił się na karmel i stworzył na wierzchu powłokę.


Babcie Wyścigowe








Możemy spotkać wiele zwariowanych zabawek w naszych czasach, ale te staruszki są po prostu genialne. Babcia Wyścigowa jest urzekającą starszą kobietą, która stworzona jest do tego, by pędzić jak wiatr. 
Babcie Wyścigowe sprzedawane są w parach. Każda wyposażona jest w elegancki wózek, pantofle, kosz na zakupy i ciekawy gustowny sweterek. Po prostu nakręć ją na maxa, przygotuj do chodzenia i ustaw jej ręce w "tryb biegania". Potem obserwuj, jak Twoja trzęsąca się jak galareta babcia z trudem się przemieszcza. Robi to tak szybko, jak jej drobne nóżki na to pozwalają. 
Babcia Wyścigowa, może też być bardzo przydatna w biurze, ponieważ jej mały podręczny kosz jest stworzony do noszenia różnych spinaczy,pinezek, szpilek a także cukierków. Możesz wysłać staruszkę z cukierkiem dla koleżanki lub kolegi przy sąsiednim biurku, ale pamiętaj o tym, że zanim babcia dojdzie do celu, to minie trochę czasu… Jednak nie będzie to czas stracony, ponieważ czeka Cię sporo rozrywki śledząc jej wędrówkę. 
Pamiętaj o tym, że w zestawie są dwie Babcie Wyścigowe, więc możesz śmiało zorganizować prywatne "Grand Prix". Nadaj babciom imiona, zbierz zakłady, nakręć i obserwuj, która pierwsza doczłapie się do mety. 
Babcie Wyścigowe są doskonałym prezentem dla osób w każdym wieku, ponieważ potrafią rozbawić wszystkich. Nawet starsi krewni (i niekoniecznie tak podstarzali jak nasze Babcie Wyścigowe) pokochają je. Wasze babcie i dziadkowie dosłownie spadną z krzeseł kiedy zobaczą je w akcji.
http://www.bigboystoys.pl/item97__Babcie_Wyscigowe.html

niedziela, 26 lipca 2009

Szabat



Szabat, Szabas, Sabat, sobota (hebr. שַׁבָּת, odpoczynek) - w judaizmie i tradycji chrześcijańskiej, ostatni (siódmy) dzień każdego tygodnia (czyli sobota).
W judaizmie i niektórych kościołach chrześcijańskich (m.in. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Baptyści Dnia Siódmego, część zielonoświątkowców i niektórych wspólnot protestanckich) obchodzony jako dzień święty - na pamiątkę tego, że dnia siódmego po zakończeniu aktu stworzenia Bóg odpoczywał.
SZABAT jest tym szczególnym czasem, który pozwala nam na bycie z bliskimi, przyjaciółmi. To czas odpoczynku i zatrzymania się. Ten specjalny czas składa się wielu elementów. Jednym z nich jest specjalny posiłek, który pozwoli nam odróżnić dni Szabatu od zwykłych dni.
Pewna legenda związana z Pieśnią Szalom Alejchem mówi, iż każdego szabasowego wieczoru dwa anioły: Dobra i Zła, odwiedzają żydowskie domy. Jeśli zobaczą, że jest on nie posprzątany a stół nie zastawiony, to Anioł Złego zaciera ręce z radości i mówi:
"Niech wszystkie wasze Szabaty będą takie jak ten".
Wtedy Anioł Dobrego musi powiedzieć:
"Amen, niech tak będzie".
Jeśli jednak anioły zobaczą dom przygotowany na Szabat, to wtedy Anioł Dobrego mówi:
"Niech wszystkie wasze Szabaty będą takie jak ten".
Wtedy Anioł Złego musi powiedzieć:
"Amen, niech tak będzie".
Pierwszym z trzech posiłków jedzonych na Szabat jest posiłek wieczorny.
Chała
40g drożdży, 550g mąki pszennej, pół szklanki ciepłej wody, duże jajo, 2 łyżki masła, 4 łyżki wody (lub trochę więcej), 2-3 łyżki cukru, żółtko, mak lub sezam
Drożdże rozetrzeć z łyżką cukru, zalać ciepłą wodą i rozmieszać z trzema łyżkami mąki. Zostawić aż rozczyn urośnie. Do miski wsypać mąkę, zrobić w niej dołek, wlać wyrośnięty rozczyn z drożdży, rozkłócone z pozostałą ilością cukru jajo, rozpuszczone ciepłe masło, wodę i zagnieść miękkie ciasto aż zaczną pokazywać się pęcherzyki powietrza. Zostawić do wyrośnięcia aż podwoi swą objętość. Ponownie zagnieść ciasto i podzielić na trzy części. Za każdej uformować wałki równej długości i zapleść z nich warkocz, końce połączyć i podwinąć pod spód. Przełożyć chałkę na wysmarowaną tłuszczem i wyłożoną sreberkiem do pieczenia blachę i zostawić do wyrośnięcia na 20-30 minut. Posmarować wierzch żółtkiem i posypać makiem, sezamem albo kruszonką. Piec około 25-30 minut w 200 stopniach. 
Gefilte fisz
1 kg karpia, 2 ugotowane ziemniaki,1 duża cebula , 1 marchewka ugotowana, 1 łyżeczka mąki ziemniaczanej, 1 łyżeczka mąki macowej, pieprz, sól, surowe jajko, 1 łyżka płatków migdałowych, garść rodzynek, 1/2 łyżeczki cukru.
Rybę umyć, oskrobać z łusek, usunąć wnętrzności. Oddzielić mięso od ości i skóry. Zmielić dwukrotnie kawałki ryby wraz z cebulą, marchwią i ziemniakami (gotowanymi). Dodać pozostałe składniki. Formujemy pulpety. W dużym, płaskim garnku zagotowujemy wodę z dodatkiem cukru i soli, marchewki i rodzynek. Pulpety do wrzątku wkładamy delikatnie cedzakiem. Gotujemy na małym ogniu (w zależności od pulpetów) do 10 minut. Ugotowane pulpety wyciągamy cedzakiem i układamy na półmisku. Wywar na galaretę: 3 szklanki wody, skóra, kręgosłup, marchewka, cebula, pieprz (ziarna), pietruszka, sól, głowy karpia (usuwamy oczy i skrzela).Tak ugotowany wywar gdy przestygnie nalewamy do półmiska z pulpetami a między nie wkładamy rodzynki, płatki migdałów i talarki marchewki z wywaru na galaretę. 
Rosół z knedlami macowymi
Knedle:
1/2 filiżanki maki macowej, 2 jajka, 2 łyżeczki oleju lub tłuszczu wytopionego z kurczaka, 2 łyżeczki wody lub rosołu z kurczaka, 2 łyżeczki świeżej, posiekanej pietruszki, odrobina czarnego pieprzu, 2 kwarty chudego rosołu z kurczaka albo bulionu.
Dokładnie ubić jajka, olej i wodę razem. wsypać macę, pietruszkę i czarny pieprz, mieszać aż do chwili otrzymania gładkiej konsystencji. Pozostawić na pół godziny w lodówce. Formować kuleczki wielkości włoskiego orzecha. Wrzucać na osolony wrzątek, gotować 6 min.
Rosół:
1 kura z podrobami i nóżkami, 1 spora marchewka pokrojona w plasterki, 1 średniego selera pokrajanego w słupki, cebula, natka pietruszki sól i pieprz do smaku, ziele angielskie i liść laurowy.
Sprawioną i umytą kurę podzielić na porcje i wraz z podrobami zalać przegotowaną wodą. Zeszumować. Gotować 30 min. na bardzo wolnym ogniu ( od tego zależy czy rosół będzie klarowny). Dodać warzywa, listek laurowy, ziele angielskie. Posolić i popieprzyć. Gotować dalej do miękkości mięsa i warzyw. Pod sam koniec gotowania dodać uprażoną na suchej patelni cebulę. Gdy warzywa i mięso będą miękkie natychmiast wyjąć z rosołu. Całość przecedzić przez sito. Podawać z pietruszką i knedlami macowymi. 
Kugel ziemniaczany
8 ziemniaków, 1 duża cebula, 6 łyżek mąki macowej, 4 jaja, sól, pieprz do smaku.
Ziemniaki obrać, opłukać i zetrzeć wraz z cebulą na tarce o drobnych otworach. Odcisnąć na durszlaku. Z białek ubić pianę, którą wraz z surowymi żółtkami, solą, pieprzem, margaryną i mąką macową dodajemy do masy ziemniaczanej. Dokładnie wymieszać i wylać na formę wysmarowaną olejem słonecznikowym. Piec w piekarniku ok. l godz. (do chwili aż powierzchnia będzie chrupiąca). 
Śledź siekany
50 dag filetów śledziowych a la matyjas, 3 średnie cebule, 4 jajka, 4 łyżki oliwy z oliwek, 10 ml octu 2 łyżki cukru.
Filety namoczyć na 1/2 godz. w dużej ilości zimnej wody. Osączyć i osuszyć. Drobno posiekać. Cebulę obrać i pokroić w drobną kostkę. Jajka ugotować na twardo, ostudzić, obrać ze skorupek i drobno posiekać. Wszystkie składniki połączyć. Dodać oliwę, cukier i ocet. Dokładnie wymieszać. Podawać jako przekąskę z biały pieczywem. 
Sobotni dzień to czas refleksji i modlitwy.
Seuda Szeni (drugi posiłek) jedzony jest w południe. Ponownie mówimy Kidusz i Hamoci (błogosławieństwo na chleb i chałę).
Czulent
250 gram kaszy jęczmiennej, 250 gram czerwonej fasoli, 250 gram białej fasoli, 1 kg mięsa wołowego, cała główka czosnku. 0,5 kg cebuli, 6 ziemniaków, 4 jajka, sól, pieprz, czerwona papryka, mąka, gęsi lub kaczy tłuszcz.
Namoczyć fasolę. Pokrojoną cebulę podsmażyć w gęsim tłuszczu. Na tym samym tłuszczu obsmażyć mięso pokrojone w kostkę gulaszową. Układamy w garnku składniki warstwami, na samym spodzie namoczoną wcześniej fasolę, obsmażone i przyprawione mięso (posypujemy je mąką), podsmażoną cebulę, ziemniaki przekrojone w ćwiartki, na samej górze cały czosnek i przysypujemy całość pęczakiem, solimy. Na wierzchu układamy 4 surowe jajka (wyszorowane). Wszystko zalewamy niewielką ilością wody. Naczynie przykrywamy i zostawiamy na ogniu do zagotowania, zmniejszamy płomień i dusimy na wolnym ogniu przez godzinę (dolewamy wodę, nie mieszamy). Woda powinna zakrywać składniki przynajmniej na 2 cm. Przed Szabatem umieścić na podgrzewanej płycie, lub w piekarniku. 
Kurczak w miodzie
1,5 kg kurczaka, łyżeczka soli, 1/2 łyżeczki pieprzu, sok z cytryny, 4 łyżki oliwy, 4 łyżki miodu, 1/2 łyżeczki startej gałki muszkatołowej.
Kurczaka, wymyć, osuszyć i natrzeć solą, pieprzem i sokiem z cytryny. Oliwę wymieszać z miodem i gałką muszkatołową, pędzelkiem posmarować kurę (kilka razy). Włożyć do brytfanny, polać pozostałym miodem, wlać 1 szklanki wody. Wstawić do gorącego piekarnika (190 C) i piec polewając od czasu do czasu sosem około 1 1/4 godziny. 
Cymes
1 kg marchwi, sól, 3/4 szklanki miodu, łyżka soku z cytryny, 3 łyżki masła, 3 łyżki mąki, rodzynki.
Marchew umyć, oskrobać i pokroić w plasterki. Zalać wrzątkiem i gotować jakieś 10 min. Dodać sól, miód, sok z cytryny, gotować na małym ogniu aż wyparuje połowa płynu. Dodać wcześniej namoczone rodzynki. Masło rozgrzać, połączyć z mąką (do ciemnozłotego koloru). Zasmażkę rozprowadzić wywarem z marchwi i połączyć z nią. Gotować jeszcze jakieś 3 minuty. 
Ostatni raz jemy tuż przed zachodem słońca, wtedy mówimy o Seuda szliszit (trzeci posiłek).
Materbrajt
1 paczka macy, 1 szklanka mleka, 2 jajka, 0,5 kostki masła, sól, cukier, gorąca woda.
Połamać macę dolać gorącej wody tak, aby zmiękła. Roztrzepać jajka z mlekiem. Rozmiękczoną macę dodać do jajek i dokładnie wymieszać. Rozgrzać masło na patelni. Wlać macę z jajkami na patelnię i smażyć kilka minut na ostrym ogniu z dwu stron. Pokroić tak jak tort i na talerz. Posypać cukrem. Można położyć konfitury lub posolić. 
Śledziowe kulki
5 wymoczonych filetów solonego śledzia (bez skóry), cebula drobno posiekana, 3 łyżki oleju, 1 szklanka tartej bułki, 2 jajka, 1/4 szklanki zmielonej macy, pieprz, olej do smażenia.
Śledzie posiekać. Cebulę smażyć na rozgrzanym oleju (do zrumienienia), zestawić z ognia, wymieszać z tartą bułką, odstawić do wystygnięcia. Roztrzepać jajka i połączyć z cebulą i bułka. Dodać śledzie i wyrobić na gęstą masę. Uformować kulki wielkości orzecha włoskiego, otoczyć w zmielonej macy wymieszanej z pieprzem. Smażyć na rozgrzanym oleju do zrumienienia. 
Kugel
1/4 filiżanki margaryny lub masła, 3 jajka, 1/4 filiżanki cukru, 1/2 łyżeczki cynamonu, szeroki makaron, 1/4 filiżanki rodzynek, 1/4 filiżanki migdałów, 1/2 filiżanki tartych jabłek.
Ubić jajka. Dodać masło, cukier i cynamon a następnie wymieszaj wszystko bardzo dokładnie. Ugotuj makaron i wypłucz go w zimnej wodzie. Osusz go niezbyt dokładnie. Włóż makaron do mikstury z jajek i wymieszaj tak, aby cały makaron był zanurzony. Całość wstaw do lodówki na około 15-30 minut tak, aby makaron mógł wchłonąć miksturę. Ponownie zamieszaj. Włóż około połowę tej masy do żaroodpornego naczynia. Posyp rodzynkami, migdałami i jabłkami. Pozostała część masy połóż na wierzch. Piecz około 30-45 minut w temperaturze 350 stopni aż do momentu, gdy jajka zetną się, a makaron na wierzchu będzie chrupiący. Danie to może być podawane na ciepło lub zimno. 
Kruche ciastka cytrynowo-migdałowe
20 dag mąki krupczatki, 10 dag masła, 5 dag margaryny, 5 dag migdałów, 5 dag płatków migdałowych, 1 żółtko, 5 dag cukru pudru, sok i skórka z 1/2 cytryny, 30 ml likieru migdałowego (niekoniecznie), cukier kryształ do posypania, 1 jajo do posmarowania.
Migdały zalać gorącą wodą, po chwili obrać ze skórki i zmielić. Mąkę posiekać z masłem i margaryną, dodać cukier puder, żółtko, sok ze świeżej cytryny i startą z niej skórkę oraz zmielone migdały. Zagnieść ciasto. W razie potrzeby dosypać nieco mąki. Wstawić na pół godziny do lodówki. Wałkować na grubość do 0,5 cm, wycinać dowolnego kształtu ciastka, smarować rozmącnym jajem, posypywać cukrem kryształem i płatkami migdałowymi. Piec na jasnozłoto około 10 minut w piekarniku nagrzanym do 170 stopni. 
Zimsterne - ciasteczka na Hawdale
4 łyżki masła/margaryny, 1 szklanka cukru, 3 jajka, 3 łyżki miodu, 5 szklanek mąki, łyżeczka proszku do pieczenia, łyżeczka cynamonu, trochę imbiru, gałki muszkatołowej, kardamonu.
Masło z cukrem zmiksować, dodać jajka (troszkę rozbełtanych jajek odlać do szklanki, potem się tym smaruje ciastka), dodać miód i 2 szklanki mąki - wszystko miksować do jednolitej masy. Dodać resztę mąki i wyrabiać ciasto. Odstawić do lodówki na 2 godziny. Ciasto rozwałkować i pociąć w gwiazdki. Piec około 10 min. 




sobota, 25 lipca 2009

Pieprznik jadalny






Pieprznik jadalny (kurka) (Cantharellus cibarius) – gatunek grzybów z rodziny pieprznikowatych. Występuje na terenie całej Polski, jest dość pospolity.
Doskonały grzyb jadalny. Nadaje się do bezpośredniego spożycia i do wszystkich form przetwórstwa (tylko do suszenia jest mało przydatny). Potrawom nadaje przyjemny aromat. Ma też dodatkowe zalety: nigdy nie robaczywieje i dobrze znosi transport.
Występuje powszechnie w lasach liściastych i iglastych, najczęściej w mchu przy sosnach, ale także w wysokich trawach. Owocniki pojawiają się już w na początku czerwca i występują do października.
Grzyba tego nie należy mylić z pospolicie zwanym fałszywą kurką lisówką pomarańczową (Hygrophoropsis aurantiaca)

Dziczyzna



Dziczyzna - mięso pochodzące z ubitej zwierzyny łownej. Charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu i wysokimi walorami smakowymi.

Tortilla






Tortilla [wym. tortija]
W kuchni hiszpańskiej rodzaj grubego omletu, z dodatkiem warzyw, pokrojonych w plasterki ziemniaków, mięsa, ryb i przypraw. Zazwyczaj nazywana tortilla española lub tortilla de patatas.
Istnieją dziesiątki odmian hiszpańskiej tortilli, która ma wiele regionalnych odmian. Najbardziej znana jest klasyczna tortilla chłopska, szczegółowo opisana w Don Kichocie, gdyż była ona ulubioną potrawą Sancho Pansy. Jej przyrządzenie polega na przysmażeniu cebuli na boczku, następnie pocięciu dwóch dużych ziemniaków w cienkie talarki i duszeniu ich w tłuszczu z cebulą, a następnie wylaniu na mieszaninę ziemniaków i cebuli trzech-czterech rozbełtanych i osolonych jajek, w wyniku czego powstaje gruby omlet, którym mogą najeść się do syta dwie osoby.

Ziemniaczany Sezon 2009


Tapas







Tapas (hiszp. tapa oznacza pokrywkę, wieczko) – niewielkie przekąski podawane zazwyczaj do napojów w barach Hiszpanii. Zwyczaj wywodzi się z Andaluzji, jednak obecnie jest rozpowszechniony w całym kraju, a także poza jego granicami.
Pochodzenie tapas wiąże się z tym, że Andaluzyjczycy pijąc wino szklankę przykrywali plasterkiem suchej kiełbasy, aby chronił przed muchami. Z czasem zaczęto dodawać cienką kromkę chleba z różnymi dodatkami.
Do najbardziej znanych tapas należą:
jamón serrano – mała kanapka z szynką
oreja – ucho wołowe smażone we fryturze
tortilla española – omlet z jajek i smażonych kartofli
patatas bravas – ziemniaki smażone w głębokim oleju
oliwki
mariscos – owoce morza
fuet – katalońska kiełbasa