wtorek, 30 czerwca 2009

Ogórki małosolne




  • 2 kg niedużych ogórków gruntowych
  • liście wiśni, czarnej porzeczki, winorośli, ew. dębu
  • kawałek korzenia chrzanu
  • 4 - 5 ząbków czosnku
  • koper suchy z baldachem
  • 1 - 2 łyżki soli
  • przegotowana, gorąca woda (ok. 2 l)
  • kawałek czerstwego, ciemnego chleba (jeśli nam się śpieszy!)
Ogórki dokładnie umyć, odkroić końce, ułożyć ciasno w słoiku, przekładając przyprawami. Zalać gorącą, osoloną wodą. Na wierzch dać kawałek chleba i odstawić na 2 - 3 dni. Pyszne!!

poniedziałek, 29 czerwca 2009

Gazpacho






Gazpacho to zupa kuchni hiszpańskiej. Wywodzi się z Andaluzji, ale jest dziś popularna na terenie całej Hiszpanii w różnych odmianach. Gazpacho nie wymaga gotowania - podaje się na zimno, prosto z lodówki. Jest zupą sezonową, docenianą w okresach upalnych.
Głównymi składnikami są warzywa (huertos - to co rośnie w sadzie) z przewagą pomidorów. Konieczne są także czosnek, oliwa, woda, chleb. Wśród pozostałych warzyw, w zależności od regionu znajdziemy: czerwoną i zieloną paprykę, cebulę, ogórek, czasem burak. Przyprawiane jest solą, pieprzem i octem, czasem drobną ilością majonezu. Sporządzenie gazpacho polega w uproszczeniu na starciu lub zmiksowaniu warzyw i dokładnym zmieszaniu wszystkich składników a następnie schłodzeniu. Powinno być podawane świeże, jakkolwiek możemy je dziś znaleźć w supermarketach pakowane w kartonikach, a nawet w restauracjach sieci McDonald's.
Na pomarańczowy kolor potrawy w dużej mierze ma wpływ czerwona papryka. Ze względu na zawartość oliwy jest też sporą dawką energii. Jest częstym elementem diety śródziemnomorskiej.
Znane odmiany gazpacho:
salmorejo (prowincja Cordoba),
porra antequerana (prowincja Málaga),
gazpacho manchego (region La Mancha),
arranque roteño (Kadyks),
gazpacho extremeño (region Extremadura),
ajoblanco (wschodnia Andaluzja).

Hiszpania



Hiszpania, Królestwo Hiszpanii (hiszp. Reino de España, gal. Reino de España, kat. Regne d'Espanya, arag. Reino d'España, bask. Espainiako Erresuma, okc. Regne d'Espanha, ast. Reinu d'España) – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim. Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą. W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne (hiszp.: plazas de soberanía), w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicji, na południe - Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie - Punta Esperó na Minorce.

Foto

piątek, 26 czerwca 2009

Michael Jackson nie żyje


Gwiazdor muzyki pop Michael Jackson nie żyje - informuje agencja Associated Press. Informację o śmierci artysty podał jako pierwszy serwis internetowy TMZ. 
"Los Angeles Times" podaje, że karetka została wezwana do domu słynnego piosenkarza w czwartek około godz. 12.26 czasu miejscowego. Jackson nie oddychał, kiedy zjawili się lekarze. Prawdopodobnie artysta doznał ataku serca, a przeprowadzona w domu akcja reanimacyjna nie powiodła się.
Tego lata muzyk miał powrócić na scenę, z trasą koncertową. Bilety na 50 londyńskich występów rozeszły się bardzo szybko.
Michael Jackson urodził się w 1958 roku w Gary w USA. Karierę rozpoczął w wieku 7 lat jako członek rodzinnego zespołu The Jackson 5. Stał się samodzielnym muzykiem w 1979 roku. Otrzymał 13 nagród Grammy i zapisał 13 singli na pierwszych miejscach list przebojów w Stanach Zjednoczonych.

wtorek, 23 czerwca 2009

Rzygacze




Są to ozdobne zakończenia rynien. Często nadaje się im wygląd głowy smoka lub krokodyla. Płynąca rynną woda uchodzi przez pysk takiego metalowego potwora – i stąd bierze się nazwa owego urządzenia odprowadzającego deszczówkę. Woda z rzygacza powinna spływać wprost do betonowej lub kamiennej misy zakończonej kanalikiem odprowadzającym ją dalej do studzienki kanalizacyjnej lub oczka wodnego. Rzygacze wciąż są dosyć drogie i przez to stosunkowo mało popularne. Sprzedają je niektórzy producenci blach dachowych lub rynien i nieliczni rzemieślnicy.

niedziela, 21 czerwca 2009

Jersey



Jersey (Baliwat Jersey) – terytorium zależne Korony brytyjskiej na wyspie Jersey, jednej z Wysp Normandzkich na Kanale La Manche. Oficjalny ustrój - bailifat. Oficjalną władzę sprawuje bailif, czyli zarządca królewski, działający w imieniu korony brytyjskiej przez nią powoływany jak i odwoływany. Praktyczną władzę sprawuje rząd wybierany w wyborach.
Administracyjnie obejmuje także niezamieszkane wyspy Minquiers i Ecréhous. Nie jest częścią Unii Europejskiej, ale za obronę i bezpieczeństwo odpowiada Wielka Brytania. Jersey posiada trzecią najsilniejszą ekonomię na świecie, własną walutę, którą stanowi funt Jersey wymienny 1:1 na funt angielski.

piątek, 12 czerwca 2009

Tofu, tempeh i...




Czasami wchodzisz do sklepu i na półce widzisz produkt o dziwnie brzmiącej nazwie. Nie wiesz, co to właściwie jest, co zawiera i jak może urozmaicić twój codzienny jadłospis.
Warto się jednak skusić i spróbować, jak smakuje humus czy aromatyczny pudding z dodatkiem kuzu. Dla lubiących wiedzieć, co kryją w sobie niektóre produkty o egzotycznych nazwach, mała ściągawka.
Agar
Galaretowata substancja uzyskiwana z wodorostów. Bez smaku i zapachu. Dostępny w postaci jasnoszarego proszku, suszonych na słońcu płatków, granulek oraz w sprasowanych sztabkach. Doskonały do ciast, deserów, pasztetów, jaj i sałatek.
Zastępuje żelatynę. Galaretki agarowe nie rozpuszczają się w wysokiej temperaturze, są więc trwalsze od żelatynowych. Siła żelowania agaru jest uzależniona od lepkości danej substancji, która ma się zamienić w galaretkę (wywary warzywne i soki wymagają mniej agaru niż mleko sojowe czy owocowe pulpy).
Produkt zawiera jod, wapń, żelazo, fosfor, witaminy A, C, D, K oraz witaminy z grupy B.
Gomasio
Sól sezamowa używana zamiast zwykłej soli. Orzechowy smak pasuje do wielu potraw z warzyw i zbóż. Doskonałe jako sos do kaszy lub na kanapce z masłem.
Humus
Pochodząca z Libanu potrawa popularna w kuchni arabskiej i żydowskiej oraz w kuchniach kaukaskich. Występuje w wielu wariantach, jako zimna przekąska, spożywana z chlebem pita. Jej zasadniczymi składnikami zawsze są ugotowana i utarta cieciorka (groch włoski), zmiażdżony czosnek, pasta sezamowa oraz sok z cytryny, dokładnie razem wymieszane.
Karob
Zmielone na proszek owoce drzewa chleba świętojańskiego. Kolorem i smakiem przypomina kakao. Dodawany do ciast i deserów jako zamiennik czekolady lub kakao (nadaje wypiekom ciemną barwę; zastępując kakao należy użyć połowę podanej w przepisie ilości). Charakteryzuje się bardzo niską zawartością tłuszczu. Zawiera natomiast ok. 80% białka, dużo wapnia, fosforu, potasu oraz magnezu i żelaza, a ponadto witaminy A, B2, B3 i D. Nie zawiera kofeiny.
Kuzu
Sproszkowany korzeń azjatyckiego pnącza, porastającego dziko Stany Zjednoczone. Bardzo dobry substytut mąki kukurydzianej. Bezzapachowa i pozbawiona smaku biała skrobia jest świetna do przyrządzania przezroczystych sosów, nie dając posmaku surowizny. Samo bądź połączeniu z agarem jest wykorzystywane do budyniów i galaretowatych potraw.
Miso
Fermentowane purée z soi i ryżu z dodatkiem soli morskiej o konsystencji masła orzechowego. Zawiera enzymy wspomagające trawienie. Pasta miso w Japonii to, obok sosu sojowego, najczęściej używany dodatek do przyprawiania wszelkich potraw.
Od wieków robiono ją w gospodarstwach domowych i używano – ze względu na dużą zawartość soli – nie tylko do przyprawiania potraw, ale również do konserwowania żywności, np. ryb. Istnieje cała gama miso: ciemnych i jasnych, odmiennie przyprawionych.
Syrop klonowy
Zastępuje cukier. Doskonały do polewania naleśników, lodów, wafli, owoców, a także jako dodatek do herbaty, kawy lub mleka. Ze względu na subtelny i bogaty aromat oraz smak jest używany do pieczenia wieprzowiny, drobiu i ryb.
Produkuje się go jedynie w północno-wschodniej części Ameryki Północnej (największym producentem jest prowincja Quebec w Kanadzie).
Tahini
Pasta otrzymywana ze zmiażdżonych ziaren sezamu o konsystencji i smaku masła orzechowego. Na Środkowym Wschodzie znana od stuleci, często stosowana w kuchni arabskiej i żydowskiej. Dodatek do sosów i ciast. Sos tahini podaje się do pieczonych i grillowanych ryb. Dobrze smakuje z ziarnami sezamu lub czarnuszki. W wypiekach możne zastępować jajka (2 łyżeczki tahini połączone z wodą = 1 jajko).
Tapioka
Kaszka z mączki maniokowej. Zawiera lekkostrawne węglowodany i niewiele białka. Jest hipoalergiczna i pozbawiona smaku. W postaci mąki wykorzystuje się ją jako zagęszczacz do sosów i musów. Granulat tapioki jest stosowany do wyrobu legumin i budyniów. W rejonach uprawy (Brazylia, Gujana, Jawa, Singapur) stanowi element codziennej diety miejscowej ludności.
Tempeh
Pasta z ugotowanej, rozdrobnionej i sfermentowanej soi. Ma delikatny smak, lekko orzechowy zapach, w konsystencji przypomina delikatne mięso. Tradycyjne pożywienie w Indonezji. Można go piec, smażyć, dodawać do dań warzywnych, ryżu, zup oraz sałatek. Jest bogaty w białko i wartościowe tłuszcze, jako jeden z nielicznych produktów roślinnych zawiera witaminę B12.
Tofu
Neutralny w smaku i bezzapachowy serek z ziarna sojowego. Odpowiednio przyprawiony przypomina mięso. Bogate źródło pełnowartościowego białka, roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin. Dodawany do zup, ciast, zapiekanek. Można go łatwo i szybko przyrządzić na rożne sposoby. Składnik codziennego jadłospisu lub doskonały dodatek do wykwintnych przystawek i orientalnych potraw. Warto wzbogacać nim gulasze warzywne, sałatki, sosy czy dania kuchni chińskiej. Można podawać go na zimno, podgrzewać w wodzie lub piekarniku, marynować, a także podsmażać.
Najbardziej popularne gatunki to tofu twarde (nadaje się do potraw gotowanych) i tofu miękkie (doskonałe do sałatek, zapiekanek).
autor: Agnieszka Grześkiewicz


Ciasto z owocami



  • 2 szklanki mąki
  • 1 szklanka kwaśnej śmietany 12 - 18%
  • 1 szklanka cukru
  • 2 jajka
  • 2 łyżki oleju
  • 2 łyżki proszku do pieczenia
Wszystkie składniki wymieszać dokładnie łyżką lub mikserem. Wylać do wysmarowanej blachy, na wierzch dowolne owoce. Piec ok. 30 - 14 min. w temp. 180

wtorek, 9 czerwca 2009

CK One Summer 2009




CK One Summer 2009 to najnowsza limitowana edycja kultowego zapachu od Calvina Kleina. Jest to aromatyczna wodna kompozycja dla kobiet i mężczyzn. Najwyższe nuty kuszą świeżością mięty, ogórka, limonki i bergamoty. Serce zapachu to mieszanka woni zielonego jabłka, rozmarynu i lotosu na bazie rumu, sandałowca i nut drzewnych. CK One Summer 2009 przywodzi na myśl nieskrępowany letni dzień nad wodą.

niedziela, 7 czerwca 2009

Gorgonzola



Gorgonzola – jeden z najszerzej znanych włoskich serów, przerośnięty nitkami szlachetnej niebieskawej pleśni – wzięła swoją nazwę od miasteczka położonego niedaleko Mediolanu, gdzie według niektórych w 879 roku po raz pierwszy została wyprodukowana. Pozostali wskazują na naturalne jaskinie Valsassiny, które stwarzają idealne warunki do dojrzewania serów. Obecnie gorgonzola produkowana jest na dużym obszarze Włoch obejmującym głównie Lombardię i Piemont, a największe skupisko serowarów specjalizujących się w jej wyrobie stanowi piemoncka Novara. Dostępna w niemal wszystkich europejskich krajach, gorgonzola jest również jednym z najlepiej znanych włoskich produktów eksportowych.
Zawierający 48% tłuszczu ser wyrabiany jest z pasteryzowanego pełnego krowiego mleka. Podgrzewa się je do temperatury około 30°C, by następnie dodać podpuszczkę cielęcą i kolonie szlachetnej pleśni Penicillium glaucum. Domieszka podpuszczki powoduje ścięcie się mleka. Po rozdrobnieniu twarogu i odsączeniu serwatki wkłada się go w drewniane, mieszczące 14-15 kg sera formy zwane fassiroli lub fasere, które następnie na kilka dni przenoszone są do pomieszczeń o stałej temperaturze 20-22°C. Sery po wyjęciu z form obtacza się dokładnie z każdej strony w soli.
Gorgonzola dojrzewa od dwóch do czterech miesięcy w naturalnych kamiennych pieczarach lub specjalnie przygotowanych do tego celu piwnicach o stałej temperaturze 2-7°C i wysokiej wilgotności. Żeby zapewnić równomierny rozrost pleśni, sery napowietrza się, przekłuwając je z obu stron stalowymi igłami. Wyróżniamy trzy główne rodzaje gorgonzoli: bianco – bardzo młodą, opuszczającą piwnicę, zanim rozwinie się pleść, dolce – łagodną, lekko przerośniętą pleśnią, oraz piccante – dojrzewającą najdłużej, o dobrze wykształconej zielonkawej pleśni, która nadaje ostrego, gorzkawego smaku i charakterystycznego aromatu.
Gorgonzola, ze względu na swój wyrazisty smak, jest szeroko stosowana we Włoskiej kuchni. Jej dodatek do sosów, farszów i kremów pozwala nadać daniom głębi. Bardzo często też używa się jej jako składnika risotto, polenty czy pizzy. Gorgonzola stanowi świetną przekąskę, a także – w towarzystwie mocnego czerwonego wina – idealne zwieńczenie posiłku.

Sałata po polsku


1 sałata zielona
200 ml gęstej śmietany
1 jajko ugotowane na twardo
1 łyżka cukru
1 łyżka octu winnego
sól
Sałatę umyć dokładnie, liście porwać palcami na mniejsze kawałki. Osuszyć dokładnie. Posolić.
Sos: rozetrzeć żółtko z cukrem i octem, wymieszać ze śmietaną. Zalać sałatę i wymieszać. Posypać posiekanym białkiem.

Ryba w jogurcie





6 - 8 filetów rybnych (ok. 1 kg, panga, tilapia lub inna)
sól
pieprz

marynata:
½ kg jogurtu naturalnego
skórka otarta z 2 cytryn
sok z ½ cytryny
garść świeżej mięty lub bazylii
2 ząbki czosnku
1 papryczka chili (świeża lub suszona) albo duża szczypta ostrej papryki w proszku

Filety z obu stron posolić i przyprawić świeżo zmielonym pieprzem. Odstawić.
Przygotować marynatę. Do jogurtu zetrzeć skórkę z cytryny, dolać sok cytrynowy, dodać miętę, czosnek przeciśnięty przez praskę i drobno pokrojoną papryczkę chili (może być suszona i pokruszona). Wymieszać. Marynatą zalać filety rybne i schować do lodówki na min. ½ godziny a nawet na całą noc. Każdy filet szczelnie zapakować w folię aluminiową z 2 łyżkami marynaty jogurtowej. Piec 20 - 30 minut na grillu lub w piekarniku (180 st. C). Można także ułożyć w formie do pieczenia filety i zalać je marynatą bez zawijania w folię.
Wielkie grillowanie


sobota, 6 czerwca 2009

Manchego



Manchego to bardzo popularny hiszpański ser twardy wyrabiany z owczego mleka na suchych równinach La Mancha, znanych wszystkim z powieści Cervantesa. Hodowana jest tam od dawna rasa owiec „manchega”, która daje mleko o zawartości minimum 6% tłuszczu. Obecnie znane są dwa typy sera manchego: ser wiejski robiony z surowego mleka i przemysłowy wytwarzany z pasteryzowanego mleka. W zależności od wieku sera ma on kolor od jasnobrązowego do ciemnoszarego. W miąższu widoczne są charakterystyczne małe dziurki. 
Do produkcji tego sera potrzebne jest świeże mleko owcze, które po wydojeniu jest przecedzone przez gęste sito i schłodzone do 4OC, następnie zostaje odtransportowane do serowarni. Tam podgrzewa się je do ok. 40OC i ścina podpuszczką. Powstały skrzep serowy miesza się specjalnymi widełkami, które rozdrabniają go do wielkości ziarenek ryżu. Następnie skrzep przekłada się do cylindrycznych, pofałdowanych od wewnątrz form. To pofałdowanie powoduje, że na zewnętrznej powierzchni krążków sera są widoczne zygzaki charakterystyczne dla tradycyjnego wyrobu serów, które niegdyś były ściskane sznurami konopnymi. Dziś resztkę serwatki usuwa się poprzez prasowanie. Po tej czynności sery trafiają do kąpieli solankowych na dzień lub dwa, po której następuje krótkie suszenie i długie dojrzewanie. Czas dojrzewania wynosi co najmniej 50 dni. W tym czasie na powierzchni sera tworzy się szarozielona pleśń, którą należy regularnie usuwać, jednocześnie przekładając sery. Gotowy ser manchego zawiera około 50% tłuszczu w suchej masie serowej. Ze względu na wiek wyróżnia się trzy rodzaje sera manchego: młody (fresco) mający 50 dni, stary (curado) 3-4 miesięce, oraz dojrzały (viejo). Im starszy ser tym wyrazistszy smak i aromat. 
Jest to doskonały ser stołowy, nadający się do kanapek, ryb, grzybów, sałatek, klusek i wielu innych dań. Pasuje także do oliwek i wina.

Humor



środa, 3 czerwca 2009

Kuchnia słoweńska



Kuchnia słoweńska pozostaje pod silnym wpływem krajów sąsiednich. Z Austrii pochodzi kiełbasa (klobasa), faszerowany owocami i orzechami strudel (zavitek), biały ser (skuta) i sznycel wiedeński (dunajski zrezek). Podobne do pierogów žlikrofi, njoki (kluski ziemniaczane) i rižota (risotto) pochodzą z całą pewnością z Włoch, natomiast wkład węgierski to golaž (gulasz), paprikaš (paprykarz z kawałkami kurczaka lub wołowiny) i palačinke, cienkie naleśniki nadziewane dżemem lub orzechami i polane czekoladą.
Typowo słoweńskie potrawy są oparte na kaszy z gryki, jęczmienia lub kukurydzy (žganci) i wykorzystują doskonałą dziczyznę. Słoweński chleb (kruh) jest wyśmienity, zwłaszcza chały pieczone przed świętami. Prawdziwy przysmak to „chleb cętkowany” (pisan kruh) robiony z trzech rodzajów zboża (gryka, pszenica i kukurydza) zwiniętych razem i wypieczonych.
Większość posiłków w Słowenii zaczyna się od zupy, zazwyczaj rosołu z makaronem lub lanym ciastem (kokošja lub goveja juha z rezanci), po czym następuje drugie danie. Główny składnik to mięso (meso), przede wszystkim wieprzowina (svinjina), rzadziej cielęcina (teletina), wołowina (govedina), a w sezonie dochodzi do tego dziczyzna, np. sarnina (srnina). Wyśmienicie przygotowanym mięsem jest pršut, sucha, cieniutko pokrojona szynka, w niczym nieprzypominająca włoskiego prosciutto, od którego wzięła swoją nazwę.
Z bliżej nieznanych przyczyn kurczaki (piščanec) są rzadko widywane w jadłospisach. Częściej występuje indyk (puran) i gęś (gos). Słoweńcy uwielbiają ryby (riba) i owoce morza, niemniej jednak z dala od wybrzeża jada się głównie pstrągi (postrv) z Sočy.
Kuchnia słoweńska może poszczycić się dwoma wspaniałymi deserami. Potica – potrawa niemal narodowa – to rodzaj orzechowego, zawijanego ciasta (czasami z różnymi smakowitymi nadzieniami) jadanego po posiłku lub do kawy w ciągu dnia. Gibanica z Prekmurja to cienkie płatki ciasta francuskiego obficie nadziewane makiem, orzechami włoskimi, jabłkami, rodzynkami i serem oraz polane kremem. Zdecydowanie nie dla osób na diecie.
Nie ma problemu z przekąską między posiłkami. Wiele osób jada coś ciepłego (malica) o 10.00 rano – najpopularniejszy jest burek, lekki pasztecik nadziewany mięsem, serem lub jabłkami, podobny do greckiej tiropity, sprzedawany na stoiskach w całym kraju.

Słowenia



Słowenia, Republika Słowenii (słoweń. Slovenija, Republika Slovenija) – państwo położone w Europie Środkowej, posiadające na niewielkim odcinku dostęp do Adriatyku.

wtorek, 2 czerwca 2009

Dieta, na której stracisz 3 kg w 5 dni!

Wskazówki ogólne (dot. wszystkich dni diety)

Śniadanie: Kromka chleba z 1/2 łyżeczki margaryny. Do tego do wyboru (łącznie 200 kcal): 
jajko na twardo na liściach sałaty 
2 łyżki twarogu (20% tł.) i 1 kiwi 
50 g wędliny drobiowej 

Przed południem: 200 ml soku pomidorowego, bez soli (35 kcal) 

Do obiadu: mały talerz zielonej sałaty z pokrojonym ogórkiem, posypany rzeżuchą lub natką, skropiony sokiem z cytryny 

Po południu: owoc kiwi (50 kcal) 
Napoje: co najmniej 1,5 l wody mineralnej i herbatki ziołowe
DZIEŃ 1. 
Obiad: Ryżowy talerz z szynką - 345 kcal
Jabłko zetrzeć na grubej tarce, skropić sokiem z cytryny. 50 g ciepłego lub zimnego ryżu wymieszać z 70 g drobno pokrojonej chudej szynki, dodać starte jabłko, skropić 1 łyżeczką oleju arachidowego. Posypać posiekaną natką.

Kolacja: Sałatka serowo-ryżowa - 350 kcal
Owoc kiwi obrać, pokroić w plasterki, a potem w paseczki. 50 g ryżu wymieszać z 30 g pokrojonego w paseczki sera żółtego light i dodać kiwi. Przybrać kilkoma ciemnymi winogronami, oprószyć czarnym pieprzem.

DZIEŃ 2.
Obiad: Sznycel z masłem kiwi - 350 kcal
Kiwi obrać, zmiksować, wymieszać z łyżeczką stopionego masła, przyprawić szczyptą imbiru. Wlać do pojemniczka i wstawić do zamrażalnika. 120 g piersi z indyka oprószyć solą i pieprzem, obsmażyć na patelni teflonowej w 1 łyżeczce oleju. Ułożyć na talerzu z 50 g ryżu.

Kolacja: Sałatka z krewetkami - 350 kcal
Kiwi obrać, zmiksować, purée wymieszać z łyżką posiekanego koperku. 100 g krewetek wymieszać z 50 g ryżu, ułożyć na liściach sałaty (zwykłej lub lodowej). Wierzch przybrać purée z kiwi.

DZIEŃ 3. 
Obiad: Ryż z pomidorami i jajkiem - 345 kcal 
2 pomidory sparzyć, obrać, pokroić w kostkę. Wymieszać z 50 g ryżu i łyżką posiekanej natki. Przybrać plasterkami jajka na twardo i łyżką majonezu light.

Kolacja: Sałatka na słodko - 350 kcal
Owoc kiwi oraz gruszkę obrać, pokroić w niewielką kostkę. Jabłko umyć, rozkroić, usunąć nasiona i także pokroić w kostkę. Pokrojone owoce wymieszać z 50 g ryżu. Łyżkę soku pomarańczowego wymieszać z łyżeczką miodu lub syropu klonowego, skropić sałatkę. Oprószyć cynamonem.

DZIEŃ 4. 
Obiad: Łosoś z ryżem - 340 kcal
Filet z łososia (120 g) oprószyć solą i pieprzem, usmażyć na patelni teflonowej. Ułożyć na talerzu z 50 g ugotowanego ryżu. Przybrać plasterkiem cytryny i 2 łyżeczkami masła ziołowego.

Kolacja: Sałatka włoska - 340 kcal
Owoc kiwi obrać, pokroić w kostkę. 50 g mozzarelli pokroić w kostkę, wymieszać z 1 i 1/2 łyżeczki oliwy. Ser i kiwi wymieszać z 50 g gotowanego ryżu. Ułożyć na listkach sałaty. Oprószyć pieprzem, udekorować świeżymi listkami bazylii.

DZIEŃ 5. 
Obiad: Kurczak z ryżem - 350 kcal
150 g pora pokroić w krążki, obsmażyć na 2 łyżeczkach oleju; zdjąć z patelni, trzymać w cieple. 100 g piersi kurczaka obsmażyć na teflonowej patelni, skropić sokiem z cytryny. 2 łyżeczki miodu wymieszać z łyżką gorącej wody, wlać na patelnię. Obtoczyć mięso w tym sosie, przełożyć na talerz, zjeść z porem i ryżem.
Kolacja: Sałatka owocowa - 345 kcal
Kiwi obrać, pokroić w kostkę. 200 g melona pokroić w kostkę. Owoce wymieszać z 50 g ryżu, ułożyć na liściach sałaty zwykłej lub lodowej. Oprószyć cynamonem.

Źródło: Naj