Bylica

Bylica (Artemisia L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych, liczący 300 gatunków. Zamieszkują suche i ciepłe obszary Europy, Azji i Ameryki Północnej.

Bylice noszą imię po historycznej postaci Artemizji. Artemizja była prawdopodobnie żoną władcy karyjskiego Mauzolosa, panującego w połowie IV w. p.n.e. Zajmowała się medycyną i botaniką i na jej cześć rodzaj grupujący aromatyczne rośliny nazwany został ARTEMISIA.
Bylica została uznana za narodową roślinę stanu Nevada.

Jest to od dawna znana jako roślina lecznicza oraz przyprawa - znano ją już w starożytnym Egipcie (wspominana m.in. w papirusie Ebersa ok.1550 p.n.e.), Grecji i Rzymie.

Bylica piołun - ze względu na intensywny gorzki smak i silny aromat jako przyprawę stosuję się go rzadko i w małych ilościach. W średniowieczu wykorzystywany był czasem do aromatyzowania piwa i miodów pitnych. Obecnie służy głównie do sporządzania gorzkich likierów żołądkowych i wermutów oraz do aromatyzowania wódek. Najbardziej znanym alkoholem wyrabianym z piołunu jest absynt.

W XIX wieku w kręgu cyganerii francuskiej modne było picie alkoholu na bazie piołunu - absyntu.
Jeden ze znanych obrazów Edgara Degasa pt. Absynt przedstawia zobojętniałą kobietę i pustą butelkę absyntu.
Absynt używany był dawniej przez kobiety do usuwania ciąży - większe jego ilości wywoływały poronienia, ale również zatrucie organizmu.
Używano piołunu z dobrym skutkiem do zwalczania pasożytów zewnętrznych - wszy, pluskiew, pcheł, świerzbowca.
Dawniej dodawano wyciągów z piołunu do atramentu, by uchronić bardzo drogie wówczas książki przed myszami i owadami, oraz do uli dla ochrony pszczół przed pasożytami.
Używany był do barwienia wełny na różne odcienie zieleni.
W poezji jest symbolem goryczy i smutku.
W roku 1868 przez Antoniego Rehmana została opisana bylica piołun w odmianie Pienińskiej (Artemisia absinthium L. var. calcigena Rehm.) występująca jako endemit w kilku populacjach na obszarze polskich Pienin.

Bylica drabanek - bylica estragon, draganek, estragon (Artemisia dracunculus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Dziko występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej. W Polsce roślina uprawna, czasami dziczeje- jest kenofitem i efemerofitem.

Estragon używany jest do zaprawiania octów ziołowych i musztardy.
Używa się go do kiszenia ogórków i kapusty.
Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup.
Poprawia smak niesłonych potraw, z tego względu jest stosowany w diecie bezsolnej.
Doskonały do drobiu, ryb i potraw z jajek.
Estragonu nie należy gotować.