Kamica szczawianowa

Szczawian wapnia – organiczny związek chemiczny, sól wapniowa kwasu szczawiowego. Związek ten zawarty jest w roślinach uprawnych, m.in. w szczawiu. Jest niewchłaniany przez człowieka. Natomiast w postaci krystalicznej może zaczopować kanaliki nerkowe i doprowadzić do powstawania kamieni nerkowych.
W przypadku długotrwałego utrudnienia odpływu moczu przez kamień tkwiący w moczowodzie, czy tez wielki kamień odlewowy wypełniający miedniczkę, może dojść do wodonercza i czego następstwem jest zniszczenie nerki. W kamicy znacznie łatwiej dochodzi do zakażenia układu moczowego, które także prowadzi do poważnego uszkodzenia nerek. Zakażenie może być punktem wystąpienia ciężkiej, nierzadko śmiertelnej posocznicy.
Pieprz, szpinak, szczaw, rabarbar należy z diety usunąć niemal całkowicie. Należy pamiętać ze nadmierne spożywanie cukru może prowadzić do tworzenia się kwasu szczawiowego nawet o zdrowych ludzi; z tych względów zrozumiałe jest, że samo wyłączenie pokarmów zawierających szczawiany nie wystarcza. Kwas szczawiowy wydziela się w moczu pod postacią soli wapniowych, stad też należy unikać nadmiary wapnia w pokarmach; co w pewnym stopniu pozwoli nam na unikniecie powstawania źle rozpuszczalnych związków.

I śniadanie- zupa mleczna z ryżem, pieczywo mieszane z masłem, cielęcina gotowana, herbata
II śniadanie- chleb z masłem i szynką, herbata, owoce
Obiad- zupa jarzynowa z kostką z manny. Pierogi leniwe
Kolacja- jajo sadzone, fasolka szparagowa, ziemniaki, herbata

Chory po konsultacji z lekarzem mogą stosować następujące zioła w kamicy szczawianowej:

• liść brzozy
• ziele skrzypu
• owoc pietruszki
• ziele rdestu ptasiego
• liść pokrzywy
• ziele nawłoci

Niezależnie od rodzaju i przyczyny kamicy zaleca się chorym wypijanie większej ilości płynów i wody, która umożliwi wydalanie około 3 litrów moczu na dobę, a więc należy wypić 3,0-3,5 litrów płynów. Celem takiego postępowania jest zapobieganie krystalizacji w drogach moczowych substancji wydalanych z moczem poprzez utrzymanie ich niskiego stężenia. Niskie stężenia musi być utrzymane przez całą dobę, także w nocy. Ważne jest, aby chory wypijał przed snem dwie szklanki wody, a obudziwszy się w nocy, aby oddać mocz, wypije jeszcze szklankę wody.
Źródło:
Nerki. Porady lekarza rodzinnego. Wydawnictwo Literat. Toruń;
Roman Połeć, Zofia Zawistowska - Żywienie w chorobach nerek i dróg moczowych. PZWL. Warszawa; Władysław Kierst - Nauka o żywieniu zdrowego i chorego człowieka. PZWL. Warszawa;
A. Ożarowski. Rośliny lecznicze. IWŻŻ. Warszawa