Hemodializa

Przewlekła niewydolność (PNN) to stan nieodwracalnego uszkodzenia kłębuszków nerkowych, która wymaga leczenia nerkozastępczego dla utrzymania chorego przy życiu. Dla oceny stopnia i zaawansowania przewlekłej niewydolności nerek stosuje się metody oceniające stopień zmniejszenia filtracji kłębuszkowej (GFR – ang. glomerular filtration rate).
Podczas hemodializy dializator, nazywany również sztuczną nerką, wypompowuje krew z krwiobiegu. Następnie przepływa ona przez sztuczną nerkę i wraca z powrotem do organizmu.
 Sztuczna nerka zawiera błonę dializacyjną. Roztwór soli (dializat) jest pompowany wzdłuż jednej strony błony. Krew znajduje się po przeciwnej stronie. Zbędne produkty przemiany materii i nadmiar wody przemieszczają się z krwi przez błonę do dializatu, który zastępuje się świeżym dializatem.
Aparat do dializy kontroluje przepływ krwi i dializatu, dlatego zabieg ten jest bezpieczny.
Podczas hemodializy pacjent powinien się czuć dobrze i być w stanie wykonywać proste czynności, które są możliwe podczas siedzenia w fotelu, takie jak oglądanie telewizji lub czytanie.
Zwykle konieczne są 2 - 3 razy w tygodniu 3 - 5 - godzinne zabiegi. Hemodializy nie można na dzień dzisiejszy przeprowadzać poza szpitalem. Czas dializy zależy od wartości krwi (mocznik, kreatynina itp) przed i po dializie.
Niekiedy podczas dializy występuje obniżenie ciśnienia krwi (mogą się wtedy pojawić zawroty głowy), kurcze mięśniowe i nudności. Pielęgniarki stacji dializ mają duże doświadczenie w zwalczaniu tych objawów. Lekarz może także zmienić zalecenia dotyczące dializowania.
Ani dializa, ani przeszczepienie nerki nie leczą przewlekłej choroby nerek, pozwalają jednak na bardzo skuteczne zmniejszenie objawów i przedłużenie życia.