sobota, 30 stycznia 2010

Saint Kitts i Nevis




Saint Kitts i Nevis (Federacja Saint Kitts i Nevis) - państwo w Ameryce Środkowej na Morzu Karaibskim.

Saint Vincent i Grenadyny




Saint Vincent i Grenadyny (ang. Saint Vincent and the Grenadines) - wyspiarskie państwo na Morzu Karaibskim, w archipelagu Małych Antyli. Oprócz wyspy Saint Vincent obejmuje położoną na południe od niej północną część archipelagu Grenadyny (jego południowa część należy do Grenady).
Na wyspie znajduje się ochronka dla żółwi "The Old Hegg Turtle Sanctuary". Pan Orton G. King opiekuje się tutaj znalezionymi na okolicznych plażach małymi żółwikami. Gdy są już na tyle duże, że nie zagrażają im morskie drapieżniki, wtedy zwraca im wolność.

piątek, 29 stycznia 2010

Ketmia piżmowa






Ketmia piżmowa (Hibiscus abelmoschus L.), nazywana także piżmianem właściwym, bamią lub okrą - gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny ślazowatych (Malvaceae). Występuje w stanie dzikim w tropikalnych rejonach Afryki.
Można ją gotować, suszyć, marynować czy mrozić. Jadalne są również nasiona, które przed spożyciem smaży się. Zawierają one około 25% tłuszczu. Tłuszcz ten po wyekstrahowaniu służy do produkcji margaryny.
Uprawiana w Indiach, Brazylii, Turcji, Tajlandii, Egipcie, Grecji, Iranie, Iraku, Jordanii,Izraelu, Libanie i Jemenie.

Kuchnia Saint Lucii




W kuchni Saint Lucii widoczne są wpływy kreolskie i francuskie. Najpopularniejsze potrawy to gulasz z wołowiny pepperpot, callaloo, curry, smażony karnaks. Ryby i skorupiaki są codziennie świeże. Warzywa (cassava, taro, słodkie ziemniaki) i owoce (banany, mango, palmy kokosowe, guawy, papaje, marakuja, ananasy) są uprawiane na miejscu. Rosną tu również drzewa chlebowe. Jeśli chodzi o alkohol, to na produkuje się tu rum Bounty i piwo Pitons.

Saint Lucia




Saint Lucia – państwo w Ameryce Środkowej na Morzu Karaibskim, na wyspie o tej samej nazwie należącej do archipelagu Wysp Zawietrznych, części Małych Antyli.

niedziela, 24 stycznia 2010

Jungfraujoch



Jungfraujoch - przełęcz w Alpach Berneńskich (3471 m n.p.m.), między szczytami Mönch a Jungfrau. Znajduje się na niej wielki ośrodek turystyczny z hotelem, kilkoma restauracjami, sklepami i wspaniałymi tarasami widokowymi. Dociera tu także najwyższa w Europie kolejka zębata – jej końcowa stacja znajduje się na wysokości 3454 m n.p.m.. Ponad przełęczą, na wysokości 3571 m n.p.m. znajduje się obserwatorium astronomiczne Sphinx.

sobota, 23 stycznia 2010

Kuchnia chilijska



Chłodne wody Prądu Humboldta obfitują w doskonałe ryby i skorupiaki, a z ogrodów, pól i pastwisk środkowego Chile pochodzą wspaniałe produkty żywnościowe, w tym mięso. Niestety, najbardziej wykwintna kuchnia chilijska jest zbyt droga jak na kieszeń niezamożnego turysty.
Najobfitszym posiłkiem jest obiad. Zestawy dań, które w tańszych restauracjach są niemal identyczne, składają się zwykle z cazuela (rosołu z ziemniakami lub kukurydzą oraz wołowiną lub kurą), drugiego dania z ryżu z wołowiną lub kurczakiem oraz skromnego deseru. Na obiad często też jada się fasolę (porotos). Smakowitym i sycącym daniem jest pastel de choclo, rodzaj zapiekanki z kukurydzy z warzywami, kurczakiem i wołowiną.
Największe typowe danie to lomo a lo pobre – ogromny plaster wołowiny z dwoma smażonymi jajkami na wierzchu, posypany frytkami (uwaga na cholesterol!). W parrillas, podobnych do argentyńskich, podaje się najczęściej wołowinę przygotowywaną na wiele sposobów. Innym popularnym daniem jest kurczak z ryżem (pollo con arroz).
Chilijskie owoce morza należą do najlepszych na świecie. Regionalnym daniem na Chiloé i w Patagonii jest curanto – pożywny gulasz z ryb, skorupiaków, kury, cielęciny, wołowiny i ziemniaków.
Do najpopularniejszych zup należą sopa de mariscos (z owoców morza) oraz cazuela de mariscos, która bardziej przypomina gulasz. Zupa rybna nazywa się sopa de pescado, a paila marina to gęsta potrawa z ryb i warzyw. Warto spróbować chupe de congrio (gulaszu z węgorza morskiego) i w miarę możliwości chupe de locos – gulaszu z duszonych skorupiaków gotowanych w gęstym sosie z masła, tartej bułki, żółtego sera i korzeni. W żadnym wypadku nie należy zrezygnować z odwiedzania restauracji na targach w Iquique, Concepción, Temuco i Puerto Montt, ale trzeba dopilnować, aby skorupiaki były dobrze ugotowane.
Chilijczycy uwielbiają potrawy mięsne, ale jaroszy nie uważa się tu już za wariatów. W Santiago wegetarianin znajdzie wiele możliwości zaspokojenia głodu, a w każdym mieście jest targ owocowo-warzywny.

Chile




Chile (Republika Chile – República de Chile) – państwo w Ameryce Południowej, ciągnące się długim pasem na zachodnim wybrzeżu kontynentu nad Oceanem Spokojnym. Stolicą Chile jest Santiago de Chile. Graniczy z Peru, Boliwią i Argentyną. Do Chile należą liczne wyspy przybrzeżne i wyspy na otwartym oceanie (w sumie ok. 3 tys.): Juan Fernández, Wyspa Wielkanocna (najbardziej oddalona od innych wysp i lądów zamieszkana wyspa na świecie), Sala y Gómez, San Ambrosio, San Félix, Chiloé, Campana, Santa Inés, Chonos.

piątek, 22 stycznia 2010

Szadź


Szadź (też: sadź) – osad lodu powstający przy zamarzaniu małych, przechłodzonych kropelek wody (mgły lub chmury) w momencie zetknięcia kropelki z powierzchnią przedmiotu lub już narosłej szadzi. Składa się ze zlepionych kryształków lodu narastając niekiedy do stosunkowo znacznych grubości, powodując łamanie się pod jej ciężarem gałęzi drzew.
Na gruncie i w pobliżu gruntu szadź osadza się na przedmiotach po stronie nawietrznej – na ich krawędziach i miejscach ostro zakończonych. W atmosferze swobodnej szadź może występować na nawietrznych częściach samolotu.
Rozróżnia się szadź miękką i szadź twardą. Szadź miękka (i jej formy pośrednie z gołoledzią) powstaje, gdy podczas mgły składającej się z przechłodzonej wody jej cząsteczki zetkną się z ciałem stałym i zanim zamarzną zdążą w większości rozpłynąć się. Szadź ta zawiera pewną ilość lodu bezpostaciowego. Szadź twarda oraz formy pośrednie ze szronem powstają, gdy krople dotykające już utworzonej szadzi lub szronu nie zdążą rozpłynąć się przed zamarznięciem. Szadź ta zawiera w swojej strukturze miejsca wypełnione powietrzem.
Szadź jest często mylona ze szronem. Różnica polega na tym, że szron składa się z igiełek lodu, które mogą być rozgałęzione, ale nie tworzą zwartej bryły. Szadź zawiera kryształki lodu pozlepiane (igiełek nie ma lub jest ich niewiele).

sobota, 16 stycznia 2010

Kuchnia argentyńska




Postawą kuchni argentyńskiej jest mięso, głównie wołowe. Argentyna do dziś bije światowe rekordy w spożyciu mięsa na jednego mieszkańca. Oprócz wołowiny, spożywa się mięso baranie, kozie, cielęce i indycze. Najpopularniejszedanie to: ASADO - pieczeń z rożna, CHURRASCO i BIFE (steki wołowe) - również z grilla. ASADO jest potrawą wykwintną, sporządzaną zwykle w weekendy i, co ciekawe, wyłacznie przez mężczyzn. Kobiety przygotowują tylko sałatki i, podane do ASADO jako dodatek, pieczone w cienkim cieście poaszteciki z różnym nadzieniem - EMPANADAS. Ta potrawa jest indiańskim dziedzictwem, podobnie jak HUMITA - omlety z puree z zielonej kukurydzy, cebuli, ziemnieków, papryki i pomidorów. 
Tradycyjnym napojem jest natomiast yerba mate - rodzaj herbaty, która swą wyjatkowość zawdzięcza sposoboi, w jaki się ją podaje. Yerba mate pije się z małych, specyficznych kubeczków (wykonanych z tykwy, drewwna lub porcelany) przez metalową rurke, zakończoną siteczkiem. 
Alkohol w Argentynie jest tani, a szczególnie wino, które trafia na każdy stół w południe i wieczorem (a należy dodać, że głównym posiłkiem jest kolacja, spożywana dopiero po godzinie dwudziestej pierwszej). Większość win argentyńskiej produkcji pochodzi z prowincji Mendoza, gdzie znajdije się najwięcej winnic. Można je zwiedzać, a zwiedzanie połączyć z degustacją. 
Ze słodyczy popularny jest hiszpański budyń karmelowy - DULCE DE LECHE. Smakiem przypomina nasze "krówki", ale jest odrobinę rzadszy. Jest on podstawą wszystkich słodkich dań. Dodaje się go do lodów, bułeczek, ciast i tortów. 
Innym deserem jest gruby plaster sere z kawałkiem galaretki z pigwy lub galaretki z patatów - QUESO CON DULCE. 
PUCHERO 
Duzy garnek napełnić do połowy wodą. Wode posolić i zagotować. Włożyć 75 dag opłukanej i pokrojonej w kostkę wołowiny, pół kury oraz porąbaną na 4 części nogę cielęcą. 
Zagotować i zszumować pianę. Dalej gotować pod przykryciem ok. półtorej godziny. W połowie gotowania dodawać kolejno: po 4 całe oskrobane i umyte marchewki, obrane pataty (słodkie ziemniaki), obrane i pokrojone w uą kostke ziemniaki, młode kolby kukurzydzy oraz 2 obrane cebule. 
Pod koniec gotowania dodać jeszcze 2 obrane ze skórki pomidory i 4 plastry miąższu dyni. Boczek pokroić w kostkę, przesmażyć na patelni i dodać do zupy razem z wytopionym tłuszczem. Przyprawić do smaku solą i pieprzem. 
Ugotowane mięso, jerzyny i rosół podaje się oddzielnie. 
Paszeciki - EMPANADAS DE HORO 
Ciasto:
-25 dag mąki
-płaska łyżeczka soli
-12 dag masła
farsz:
-25 dag mieszanego mięsa mielonego
-2 cebule
-2 łyżeczki rodzynek
-łyżeczka oliwy z oliwek
-pół łyżeczki ostrej papryki mielonej
-pół łyżeczki zmielonego kminku
-pół łyżeczki soli
Rodzynki sparzyć i osączyć. Cebulę obrać i drobno posiekać. W rondlu podgrzać oliwe i aeszklić na niej posiekane cebule. Wlać pół litra wody i całkowicie ją odparować, miesając cebulę. Dodać do cebuli mięso, rodzynki, przyrawy i, mieszając, smażyć do zrumienienia mięsa.
Piekarnik nagrzać do temperatury 200 stopni C. Na stolnicy posiekać mąkę zmieszaną z solą i płatkami masła. Wyrobić grudkowatą masę, dolać wodę i zagnieść dość twarde ciasto. Rozwałkować na grubość 3 mm, wyciąć krążki o średnicy ok. 12 cm. Na każdy krążek nakładać po łyżce nadzienia. Wewnętrzne brzegi posmarować wodą i dokładnie sklejać półokrągłe paszteciki (jak pierożki). Paszteciki układać na blasze i piec w piekarniku 5-10 minut na złoty kolor. EMPANADAS podawać na gorąco.
www.kucharz.pl

Argentyna




Argentyna (Argentina, Republika Argentyńska – República Argentina) – państwo w Ameryce Południowej, nad południowym Atlantykiem. Graniczy z Chile na zachodzie, Boliwią i Paragwajem na północy, Brazylią i Urugwajem na północnym wschodzie. Argentyna rości pretensje do archipelagu Falklandów oraz części Antarktydy. Nazwa pochodzi od łacińskiego argentum (srebro), którym Indianie obdarowali hiszpańskich rozbitków Juana Díaza de Solís. Pod względem wielkości Argentyna jest ósmym krajem na świecie i drugim w Ameryce Południowej (biorąc pod uwagę liczbę ludności i powierzchnię). Argentyna jest członkiem organizacji gospodarczej Mercosur.

piątek, 15 stycznia 2010

Wszytko mamy we krwi!


Grupa krwi 0 - MYŚLIWY
Charakter, osobowość Myśliwego
Ludzie z grupą krwi 0 posiadają silną wolę i dużo energii, łatwość nawiązywania kontaktów i nieprawdopodobną siłę przebicia. Mają zatem wszelkie predyspozycje do osiągnięcia sukcesu zawodowego. Ludzie Ci, są zdrowi zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Co im zagraża? Ze względu na cechy charakteru, są bardziej narażeni na wrzody żołądka i jelit. Ale mimo to są długowieczni. 
Myśliwi uchodzą za wysportowanych, konsekwentnie dążących do celu, odważnych, ale także autorytatywnych, pewnych siebie, czasem wręcz bezwzględnych i przyzwyczajonych do podejmowania nagłych decyzji. Wiele osób mających grupę krwi 0 to chodzące komputery, potrafią przewidywać przyszłość z dostatecznie dużym wyprzedzeniem, co umożliwia im podejmowanie właściwych decyzji w sprawach finansowych.
Zdrowie
Jako przedstawiciele najstarszej grupy krwi, myśliwi mają zakodowany w genach odpowiedni styl życia. Myśliwy ma dobry układ odpornościowy i trawienny. Osoby z tą grupą krwi powinny jeść jak najwięcej chudego mięsa, ryżu (każdy gatunek), szpinaku i brokułów, które chronią przed różnego rodzaju nowotworami. 
Ponieważ grupa 0 wykształciła się pierwsza, układ odpornościowy nie zawsze potrafi sobie dobrze radzić z wirusami i bakteriami, które pojawiły się stosunkowo niedawno, wywołując grypę, gruźlicę, ospę wietrzną. Osoby z tą grupą krwi, jako istoty mięsożerne, często żyjące w stresie, są bardziej narażone na chorobę wrzodową, a także podatne na różne alergie.
Ludzie z grupą 0 powinni intensywnie trenować. Warto, aby zajęli się grą w tenisa, zaczęli chodzić na aerobik, nauczyli się jeździć na nartach. Każda forma intensywnego ruchu jest dobra. Być może sport z odrobiną dreszczyku lub elementami rywalizacji pozwoli im naprawdę odpocząć. Każdy intensywny wysiłek fizyczny pozwala myśliwemu utrzymać właściwy poziom metabolizmu, redukuje stres i co najważniejsze, wpływa na dobre samopoczucie. Myśliwy pozbawiony ruchu wpada w przygnębienie, łatwo się męczy i tyje.
Według badań antropologicznych ponad 40 tys. lat temu grupa 0 była jedynym rodzajem krwi występującym u naszych przodków. Człowiek żyjący w tamtych czasach, zamieszkujący dzisiejszą Azję, odżywiał się wyłącznie upolowanym mięsem, ale dość szybki przyrost naturalny sprawił, że zwierzyny zaczęło brakować. W poszukiwaniu nowych zasobów ponad 20 tys. lat temu ludy azjatyckie zaczęły wędrować w kierunku Europy. Członkowie migrującej populacji zmuszeni byli jeść wszystko, co mogli strawić: owoce, orzechy, korzenie i ryby.
Dieta Myśliwego
Osoby z grupą krwi 0, mają zakodowaną w genach zdolność do efektywnego wykorzystania białka zwierzęcego z pożywienia. Ich układ pokarmowy produkuje dużo kwasów żołądkowych, a organizm nastawiony jest na szybką przemianę materii. Dietetycy coraz częściej zalecają ograniczenie spożywania mięsa ze względu na to, że zawiera ono szkodliwe dla naczyń krwionośnych nasycone kwasy tłuszczowe. Jednak organizm myśliwego nie może się obyć bez białka zwierzęcego. Chude mięso, drób i raba zagwarantują ci zdrowie.

W przeciwieństwie do ludzi z innymi grupami krwi, osoby z grupą 0 źle trawią produkty zbożowe, a szczególnie pszenicę i kukurydzę. Poza tym wielokrotnie się zdarza, że samo wyeliminowanie z diety chleba pszenicznego i płatków kukurydzianych gwarantuje osobom z grupą krwi 0 znaczną i trwałą utratę wagi, poprawę krzepliwości krwi, a nawet wyjście z depresji. Myśliwi mają skłonność do niedoczynności tarczycy, dlatego ich dieta powinna być bogata w jod. 
M i ę s o : Idealna jest dla ciebie wołowina, cielęcina, baranina i dziczyzna. Możesz też jeść drób, natomiast wieprzowina nie pasuje do twojego jadłospisu. Pamiętaj, że dzienna racja mięsa nie może przekraczać 120 g. Aby zapobiec podrażnieniu śluzówki żołądka zbyt dużą ilością białka zwierzęcego, jedz też dużo warzyw.
Unikajbekonu, gęsi, szynki, wieprzowiny.
O l e j e i t ł u s z c z e :Jak najbardziej olej z oliwek, olej z siemienia lnianego.
Unikajoleju bawełnianego i oleju z kukurydzy.
R y b y i o w o c e m o r z a :Najlepszy jest szczupak, śledź, dorsz, halibut, jesiotr, łosoś, makrela, sieja, sardynki, okoń, pstrąg i solą. W jadłospisie mogą się znaleźć: flądra, węgorz, karp, a także kraby, krewetki, małże, ostrygi i ślimaki.
Unikajbarakudy, kawioru, łososia wędzonego, ośmiornicy, skrzydelnika, suma, śledzia marynowanego
W a r z y w a i o w o c e : Najlepsze są zielone warzywa liściaste oraz cebula, czerwona papryka, kalarepa, brokuły i karczochy. Ogranicz spożywanie bakłażanów, kapusty, kukurydzy, ziemniaków, soczewicy i brukselki. Dobre dla ciebie owoce najłatwiej będzie ci rozróżnić po kolorach. Jedz wszystko, co czerwone, niebieskie i fioletowe, np. śliwki, figi, winogrona, czereśnie, daktyle, jabłka, maliny, porzeczki, rodzynki, wiśnie i żurawiny.
Unikajmandarynek, orzechów kokosowych, pomarańczy, truskawek i rabarbaru, figi rajskiej, jeżyny.
J a j a i n a b i a ł :Powinny stanowić niewielką część jadłospisu. Możesz sięgnąć po trochę sera koziego, sera feta, masła, mozzarelli, także sera i mleka sojowego. Pozostałe produkty nabiałowe działają na twoją niekorzyść.
Z i a r n a , z b o ż a , p e s t k i , o r z e c h y : Pestki dyni i orzechy włoskie na stałe umieszczone w diecie poprawią twój stan zdrowia. Wskazane są również migdały, pestki słonecznika, gryka, jęczmień, ryż i żyto. Możesz jeść fasolę sduke, azuki, pinto, groch "czarne oczko".
Unikajmasła z orzechów ziemnych, orzecha brazylijskiego, orzechów litchi, orzechów nerkowca, pistacjowych, ziemnych, fasoli copper, navy, nerkowatej, tamaryndowej, soczewicy amerykańskiej, czerwonej, zielonej.
Nie ma ziarna i makaronu, które mogłyby być wskazane dla grupy 0. Twój system odpornościowy będzie zwalczał mąkę, pszenicę, owies i kukurydzę.
Dlatego unikajbiałej mąki pszennej, makaronu grysikowego, ze szpinaku, mąki couscous, glutenowej, grahama, z kiełków pszenicy, z owsa, pszennej bulgur, pszennej durum, i wszystkich pszennych mąk.
Unikaj kiełków pszenicy, otrębów z owsa lub z pszenicy, płatków kukurydzianych, płatków siedem-zbóż, skrobi.
P r z y p r a w y : W twoim zestawie z przyprawami powinny znaleźć się: curry i pietruszka, anyżek, bazylia, miód, musztarda, papryka, chrzan, cukier, cząber, czosnek, estragon, goździki, kminek, liść laurowy, koper, majeranek i majonez, chleb świętojański, pieprz cayenne.
Unikajwanilii, gałki muszkatołowej, octu winnego i cynamonu, pieprzu czarnego mielonego, skrobi kukurydzianej, syropu kukurydzianego, oraz wszelkich mieszanek przyprawowych.
N a p o j e :Doceń napary z lipy, mięty pieprzowej, imbiru, chmielu i owocu dzikiej róży, które regenerują twoje tkanki. Możesz pić napary z głogu, waleriany, żeń-szenia, tymianku, szałwi oraz rumianku i bzu. Pij też sok z ananasa, sok z ciemnej wiśni, sok z suszonej śliwki Pozostałe zioła nie będą dla ciebie dobre.
Unikajsoków z jabłek, soku z kapusty, napojów i soków pomarańczowych, coca-coli, czarnej herbaty bezkofeinowej, kawy bezkofeinowej, likierów destylowanych. Bez obaw możesz pić wodę seltzera i wodę sodową 
Kiedy myśliwy tyje?
Zawsze, gdy pozwoli sobie na któryś z poniższych składników:
Gluten pszenicy
Kukurydza
Fasola nerkowata (Kidney)
Fasola navy
Soczewica
Kapusta
Brukselka
Kalafior
Gorczyca
Kiedy myśliwy jest szczupły?
Gdy jego dieta jest bogata w:
Wodorosty
Owoce morza
Sól jodowana
Wątroba
Czerwone mięso
Kapusta włoska, szpinak, brokuły.
A przy tym zapewni sobie dużo ruchu.

piątek, 8 stycznia 2010

Kolęda (wizyta duszpasterska)


Kolęda – w Polsce popularne określenie wizyty duszpasterskiej proboszcza lub osoby go reprezentującej (np. wikariusza) w domach parafian.
W Kościele katolickim wizyta taka wymuszona jest prawem kanonicznym:„
Pragnąc dobrze wypełnić funkcję pasterza, proboszcz powinien starać się poznawać wiernych powierzonych jego pieczy. Winien zatem nawiedzać rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza w niepokojach i smutku, oraz umacniając ich w Panu, jak również - jeśli w czymś nie domagają - roztropnie ich korygując. ”
— kan. 529 §1.
W polskiej tradycji odbywa się w okresie około Bożego Narodzenia. Związana jest z błogosławieństwem dla rodziny i domostwa
W zależności od lokalnych zwyczajów kolęda może mieć różną formę. Zwyczajowo do kolędy przygotowuje się stół z krzyżem i świecami, w niektórych regionach Polski także z wodą święconą i kropidłem. Dzieci odpytywane są czasem z katechizmu, mają sprawdzane zeszyty do religii i otrzymują pamiątkowe obrazki. W czasie kolędy może być również złożona dobrowolna ofiara, rzadziej praktykuje się poczęstunek. Kolędującemu księdzu mogą towarzyszyć ministranci.

Chermoula - szermula



Chermoula to ostra, marokańska przyprawa w formie pasty. Jej skład bywa różny, ale podstawowymi składnikami są czosnek i kolendra. Poza tym często zawiera oliwę, sos z cytryny, kumin i sól, czasem również cebulę, chilli, pieprz a nawet szafran.
½ pęczka natki, grubo posiekanej
½ pęczka kolendry, grubo posiekanej
2 czerwone cebule hiszpańskie, obrane i grubo posiekane
4 ząbki czosnku
1 łyżeczka mielonej kolendry
2 łyżeczki kuminu
1 łyżeczka ras el hanout (mieszanki przypraw marokańskich)
1½ łyżeczki mielonej kurkumy
1 łyżeczka chilli w proszku
1 łyżeczka wędzonej papryki
2 łyżeczki soli morskiej
1½ - 2 świeżych cytryn, wyciśniętych
oliwa z oliwek
Zmiksować dokładnie wszystkie składniki. Ilość oliwy czyni marynatę bardziej lub mniej płynną.
Inny przepis:
pęczek świeżej kolendry
pęczek natki
cytryna
2 ząbki czosnku
mała czerwona papryczka chilli
2 łyżeczki sproszkowanej papryki
oliwa z oliwek
Wykonanie jak wyżej.
Używamy jako marynaty do ryb i owoców morza lub jako przyprawy do upieczonego już mięsa.

czwartek, 7 stycznia 2010

Sałatka Bogusi

1,5 szklanki ryżu ugotować na sypko z vegetą
1 duża pierś z kurczaka pokrojona w paseczki i podsmażona na oleju
1 puszka ananasa, pokrojonego w kostkę
1 puszka kukurydzy
20 - 25 dkg sera żółtego startego na grubej tarce
5 jaj ugotowanych na twardo posiekanych
majonez
chrzan
sól, pieprz
Wszystkie składniki wymieszać.

wtorek, 5 stycznia 2010

Befana


" La Befana vien di notte
con le scarpe tutte rotte
col cappello alla romana
viva viva la Befana! "

Sałatka z selerem konserwowym

1 słoik selera konserwowego
1 puszka kukurydzy konserwowej
20 dag szynki konserwowej
20 dag sera żółtego
5 jaj ugotowanych na twardo
6-7 ogórków konserwowych
1 por pokrojony i sparzony wrzątkiem
kilka plastrów ananasa z puszki
majonez
sól,pieprz
Szynkę, ser żółty, jajka, ogórki i ananasy pokroić w kostkę. Dodać osączoną kukurydzę i seler. Doprawić solą, pieprzem i majonezem.
Można też układać warstwami.

niedziela, 3 stycznia 2010

Savoir Vivre przy stole - jeśli wydajemy obiad

1) Przed sięgnięciem po kieliszek ocieramy usta serwetką (zawsze lewą ręką). Jeśli pijemy wino - kieliszek powinniśmy trzymać za nóżkę.
2) Posiłek rozpoczyna gospodyni
3) Spożywając potrawy nie nachylamy się nad talerzem, lecz nabieramy potrawę na sztućce i przenosimy je do ust.
4) Jeśli chcemy na moment odpocząć od jedzenia - sztućce krzyżujemy na talerzu.
5) Pierwszy toast wznosi gospodarz (tylko winem albo szmpanem). Toasty wznosi się między daniami.
6) Zakazane jest poprawianie makijażu przy stole.
7) Aperitif trwa około 20 minut. Podczas aperitifu podaje się lekkie alkohole: wermuty, gin z tonikiem, campari, koktajle z soków owocowych.
8) Przy podawaniu kawy należy pamiętać o dzbanuszku z mlekiem i cukiernicy z łyżeczką.
9) Łyżeczki do kawy i herbaty kładziemy na spodeczkach.
10) Noże, widelce i łyżkę układamy wg kolejności spożywanych dań.
www.smakiwroclawia.pl

10 nietuczących przekąsek


Żadna z nich nie ma więcej niż 150 kalorii. Za to wszystkie są smaczne, zdrowe i pomagają schudnąć. Świetnie sprawdzają się, gdy masz ochotę przegryźć coś słonego lub słodkiego. Oto one: przekąski, które nie tuczą.
Sok pomidorowy
Szklankę gotowego napoju przypraw odrobiną sosu tabasco lub sosu sojowego. Do soku zjedz łodyżkę selera naciowego. Ok. 35 kcal. 
Koreczki owocowo-serowe
3 dag żółtego sera pokrój w kostkę. Na wykałaczki nakładaj po kawałku sera i 2 kulki winogron. Ok. 125 kcal. 
Łódeczki z cykorii
2 dag sera rokpol rozgnieć widelcem i dokładnie wymieszaj z 5 dag twarożku homogenizowanego. Masą napełnij listki cykorii. Ok. 125 kcal. 
Kanapka z jajkiem
Na kromce pełnoziarnistego chleba połóż 2 listki sałaty i jajko na twardo w plasterkach. Posyp kiełkami, przypraw solą i pieprzem. Ok. 135 kcal. 
Pikantne jarzynki
Jędrną surową marchewkę, po pół kalarepki i ogórka pokrój w słupki. 100 ml gęstego jogurtu wymieszaj z 2 łyżeczkami miodowej musztardy i pół łyżeczki curry. Chrup warzywa, maczając je w sosie. Ok. 130 kcal. 
Ananas i jogurt
5 dag surowego ananasa drobno pokrój i wymieszaj ze 150 ml naturalnego jogurtu. Posyp po wierzchu cynamonem. Możesz też użyć ananasa z puszki, ale przekąska będzie miała 30-40 kcal więcej. Ok. 120 kcal. 
Gorący bulion
Przygotuj 200 ml bulionu warzywnego z kostki, przypraw mielonym kminkiem, posyp natką. Kromkę chleba graham pokrój w kostkę i zrumień na patelni bez tłuszczu. Grzanki wsyp do bulionu tuż przed jedzeniem. Ok. 90 kcal.
Sałatka owocowa
Pokrój w plastry pół jabłka i kiwi, pół pomarańczy podziel na cząstki. Wymieszaj owoce z sosem z łyżeczki miodu i łyżeczki soku cytrynowego. Ok. 145 kcal. 
Koktajl ziołowy
Drobno pokrój pół surowego ogórka, posiekaj kilka gałązek świeżej natki pietruszki i koperku. Wrzuć składniki do 200 ml kefiru, dodaj szczyptę estragonu. Zmiksuj i od razu wypij. Ok. 125 kcal. 
Ziemniak z sosem
Łyżkę jogurtu wymieszaj z pokrojonym kiszonym ogórkiem i świeżym koperkiem. Sosem polej ugotowanego, gorącego ziemniaka. Ok. 90 kcal. 
Grzanka po góralsku
Pół kromki grahama posmaruj cienko bryndzą. Zapiecz grzankę w piekarniku (a jeżeli na patelni, to bez tłuszczu), aż ser się zrumieni. Posyp dymką. Zjedz z sałatką z pomidora. Ok. 145 kcal. 
Świeże jabłko
Wybierz jędrne - to gwarancja, że było dobrze przechowywane i zachowało sporo witamin. Jedz ze skórką - w niej jest najwięcej pektyn. Ok. 70 kcal. 
Oliwki z fetą
Plaster fety (3 dag) pokrój w kostkę i wymieszaj z 3 dag zielonych i czarnych marynowanych oliwek. Sałatkę posyp suszoną bazylią lub ziołami prowansalskimi. Jedz powoli, nakłuwając składniki wykałaczką. Ok. 110 kcal. 
Sałatka Caprese
5 dag mozzarelli, pomidor i kawałek cukinii pokrój w plastry. Ułóż na sałacie, przypraw, polej octem balsamicznym. Ok. 85 kcal.
www.dziennik.pl

Savoir-vivre w restauracji


1) Większość źródeł uznaje, że to mężczyzna powinien wejść pierwszy do lokalu i poprowadzić do stolika. Ma to symbolizować ochronę w nieznanym środowisku. Jednak niektórzy twierdzą, że w restauracji, tak jak w innych miejscach, szarmancki dżentelmen puszcza damę przodem.
2) Kolejnym zadaniem mężczyzny jest pomoc kobiecie przy zdejmowaniu płaszcza.
3) Przy wybranym miejscu mężczyzna powinien odsunąć swojej towarzyszce krzesło.
4) Serwetkę materiałową rozkładamy na kolanach zaraz po zajęciu miejsca. Serwetkę papierową odkładamy z lewej strony talerza.
5) Jeśli osoba, z która przyszliśmy coś zamawia, a my nie jesteśmy głodni, niestety nam też wypada coś zamówić.
6) Jeśli nie znamy jakiegoś dania, nie bójmy się poprosić o pomoc kelnera czy osoby towarzyszącej. W najbardziej ekskluzywnych restauracjach, menu podawane kobietom nie zawiera cen.
7) Najbardziej wskazane jest wybranie dania „ze średniej półki", tzn. nie za drogiego ani zbyt taniego.
8) Kiedy wybierzemy wymarzone danie, informujemy o nim zapraszającego. Ten natomiast składając zamówienie powinien poprosić najpierw o danie gościa, później dopiero o swoje.
9) Sztućce zawsze ułożone są według kolejności, w jakiej podawane są dania. Dlatego zaczynając posiłek powinnyśmy użyć sztućców leżących najdalej od talerza. Do kolejnych dań używamy następnych zestawów, aż do tych najbliżej naczynia.
10) Mężczyzna może wziąć do ręki sztućce dopiero wtedy, gdy zrobi to kobieta.
11) Sztućce raz wzięte do ręki nie powinny więcej dotykać obrusa. Robiąc przerwę w jedzeniu kładziemy je, opierając delikatnie o brzeg talerza, pamiętając przy tym, że nie mogą one leżeć całkowicie na naczyniu.
12) Osoba obsłużona jako pierwsza powinna dołożyć starań, żeby jeść takim tempem, by skończyć z osobą towarzyszącą w podobnym czasie.
13) Kiedy zamówimy jedno danie, a zapraszający nas dwa, kelner zaproponuje nam przekąskę. Nie wypada odmówić
14) Kiedy skończymy jeść powinniśmy ułożyć sztućce w ten sposób żeby równolegle położone wskazywały godzinę 5:20.
15) Rachunek płaci osoba, która zaprasza.
16) Kiedy kobieta wstaje, mężczyzna powinien podać jej dłoń i pomóc odsuwając krzesło.
Na zdjęciu Art Restauracja i Kawiarnia we Wrocławiu.

sobota, 2 stycznia 2010

Casu marzu


Casu marzu - gatunek wytwarzanego na Sardynii sera owczego. Casu marzu znany jest przede wszystkim z tego, że w wytwarzanym serze żyją larwy owadów (czerwie), stanowiące element składowy potrawy.

L'Acchiappacolore


Inaczej cudo!! 


Sałatka z serem dor blue i winogronami

sałata lodowa
3 pomidory
1 duży ogórek
100 - 150 gr sera dor blue
winogrona ciemne
Sałatę rwiemy na drobno, pomidory i ogórka kroimy w średnią kostkę, mieszamy i odrobinę solimy.
Ser dor blue kroimy w kostę, winogrona na połówki. wszystko mieszamy.
Ser do blue to ser z niebieską pleśnią. Dosyć słony więc nie przesadzajcie z solą na warzywa.

Omacnica spichrzanka





Omacnica spichrzanka (Plodia interpunctella), potocznie zwana molem spożywczym - motyl nocny (ćma) z rodziny omacnicowatych, szkodnik domowy. Żeruje zwłaszcza na suchych pokarmach takich jak cukier, kasze, mąka i otręby.
Zamieszkał ze mną, i co mam zrobić??

Kuchnia brazylijska



Podstawa brazylijskiego pożywienia to arroz (biały ryż), feijao (czarna fasola) i farofel (mąka z manioku), określana również słowem farinha. Z tych produktów komponowany jest prato feito (zestaw) czy też prato do dia (posiłek dnia), z carne (stekiem), frango (kurczakiem) lub peixe (rybą). Takie zestawy kosztują mało, a porcje są ogromne. Niestety, jadanie kombinacji tych samych produktów codziennie przez dłuższy czas jest nudne.
Mimo wielu podobieństw kuchnia brazylijska charakteryzuje się znacznymi regionalnymi różnicami. Comida baiana z północno-wschodniego wybrzeża ma wyraźny afrykański smak, oparty na pieprzu, pikantnych przyprawach i mocno wonnym oleju z palmy dendę. Regiony Amazonii oferują unikalne i smaczne potrawy rybne (nawet z piranii!). Natomiast comida gaúcha z Rio Grande do Sul to przede wszystkim mięso i mięso.
Brazylijskie sucos (soki owocowe) są tak samo pyszne, jak i różnorodne. W każdym miasteczku można znaleźć zatrzęsienie pijalni soków owocowych w cenie ok. 1 $ za dużą porcję.
Kawa, napój typowy dla Brazylii, jest tutaj szatańsko mocna, gorąca jak piekło i słodka jak miłość. Nazywa się ją cafezinho i podaje w sposób podobny do espresso, z dużą ilością cukru, ale bez mleka. Cafezinho jest pita często i o każdej porze dnia. Sprzedaje się ją w ulicznych barach i bufetach, jest także bezpłatnie udostępniana z wielkich termosów w restauracjach i recepcjach hotelowych.
Refrigerantes (napoje bezalkoholowe) można kupić właściwie wszędzie i są one tańsze niż butelkowana woda mineralna. Niezwykle oryginalny pod względem smaku jest brazylijski zimny i gazowany „szampan” guaraná (o dużej zawartości kofeiny), robiony z jagód amazońskiej rośliny o tej nazwie.
W całej Brazylii pija się przede wszystkim wysokoprocentowy tani rum z trzciny cukrowej, noszący nazwę cachaça (bardziej pospolita nazwa to pinga) oraz cerveja (piwo). W sklepach sprzedaje się cachaçę bardzo różnej jakości, sporządza się z niej ponadto najbardziej typowy brazylijski koktajl caipirinha. Wśród popularnych marek piwa na wyróżnienie zasługują Antarctica i Brahma. Chopp to jasnozłote piwo beczkowe typu Pilzner, które należy do najważniejszych symboli brazylijskiej cywilizacji. Właśnie z tym piwem związane jest znane powiedzenie Moço, mais um chopp! (Kelner, jeszcze jedno szop!).
www.przewodnik.onet.pl

Brazylia




Brazylia (pełna nazwa: Federacyjna Republika Brazylii; port. Brasil, República Federativa do Brasil) – największe pod względem powierzchni i liczby mieszkańców państwo Ameryki Południowej.
Terytorium Brazylii zajmuje prawie połowę powierzchni Ameryki Południowej i rozciąga się w centrum i na wschodzie kontynentu, położone nad Oceanem Atlantyckim.
Długość wybrzeża Brazylii wynosi 7 491 km. Kraj graniczy z dziesięcioma innymi państwami:Argentyną, Boliwią, Gujaną Francuską, Gujaną , Kolumbią, Paragwajem, Peru, Surinamem, Urugwajem oraz Wenezuelą.
Językiem urzędowym w Brazylii jest język portugalski, który jednak różni się znacznie od używanego w Portugalii. Przede wszystkim brazylijski jest bardziej miękki i melodyjny, jest też wzbogacony szeregiem słów i zwrotów z języków brazylijskich Indian i byłych niewolników z Afryki. Różni się także pisownią. W gminie São Gabriel da Cachoeira językami urzędowymi są dodatkowo języki indiańskie: nheengatu, tukano i baniwa. Poza tym w użyciu są także języki włoski, hiszpański, niemiecki.
Przemieszanie elementów europejskich, afrykańskich i amerykańskich wytworzyło nową oryginalną kulturę. Najsłynniejszym festiwalem rozsławiającym Brazylię na cały świat jest odbywający się przed Wielkim Postem karnawał w Rio de Janeiro. Zawsze zaczyna się w sobotę przed Środą Popielcową i trwa nieprzerwanie cztery dni i noce. Narodowym tańcem jest samba przywieziona przez niewolników z Angoli. Największym rzeźbiarzem okresu kolonialnego był Aleijadinho. Autorem narodowej powieści pod tytułem Os Sertões jest Euclides da Cunha.
W Brazylii mieszka wiele osób polskiego pochodzenia. Polonia w Brazylii liczy sobie, wg różnych źródeł, od 150 tys. (Maryański, 1998) do 800 tys. (Encyklopedia PWN). Największe jej skupiska znajdują się w południowych stanach:
Paraná według danych polonijnych 1.500 tys.
Santa Catarina – około 280 tys.
Rio Grande do Sul – 300 tys.
São Paulo.
W celu reprezentowania wspólnoty brazylijsko-polskiej i jednoczenia Polaków rozsianych po całym terytorium Brazylii, w 1990 powstał Braspol, z siedzibą w Kurytybie.

Savoir Vivre przy spożywaniu posiłków


1) Dekoracje można jeść, ale tylko wtedy, gdy są one jadalne. Wszystkie ozdobne parasolki odkładamy na brzeg talerza
2) Cytrynę czy inne nabite na brzeg szklanki owoce wrzucamy do środka wyciskając mieszadełkiem.
3) Ryb nie jemy widelcem i zwykłym nożem, ani dwoma widelcami. Powinniśmy widelcem i szerokim nożem do ryb oddzielać mięso od ości.
4) Pestki i ości wypluwamy dyskretnie na łyżeczkę i odkładamy na talerz
5) Papierosa można zapalić tylko podczas deserów i tylko wtedy, gdy wszyscy skończyli jeść. Należy pamiętać, żeby poprosić wszystkich o pozwolenie.
6) Pieczywo podawane jest koszyczku. Przekładamy kawałki chleba na swój talerzyk i smarujemy masłem.
7) Jajka na miękko podawane są w kieliszkach. Obtłukujemy skorupkę, obcinamy czubek jajka i resztę jemy łyżeczką.
8) Jajka na twardo podaje się obrane - wtedy nakładamy je łyżką lub szczypcami.
9) Kanapki jemy bez użycia sztućców.
10) Nie należy maczać pieczywa w zupie.
11) Ziemniaki jemy widelcem. Nie kroimy.
12) Udko można wziąć w rękę za koniec okręcony papierem lub folią aluminiową.
13) Żeberka jemy palcami (na stole powinna być miseczka z wodą do opłukania palców).
14) Tort kroi się specjalnym nożem maczanym w gorącej wodzie. Nakładamy go łopatką.
15) Ciasta z patery nabieramy szczypcami. Można je jeść palcami lub widelczykiem - zależy od ich rodzaju.
16) Owoce:
- Kiwi powinniśmy kroić w plastry na 6-8 części.
- Ananasy na połówki, ćwiartki albo w kostkę.
- Arbuzy i melony kroi się w kostkę lub słupki.
- Jagody, maliny i poziomki podaje się bez ogonków, w porcjach w miseczkach.
- Truskawki można podawać w porcjach lub w dużej salaterce.
- Jabłka i gruszki kroi się na 4 lub 8 części.
- Grejpfruty - podaje się je w połówkach, przekrojone w poprzek, na dużym talerzu, tak aby wokół owocu było wolne miejsce szerokości ok. 3 cm
-Banany - po przełożeniu na talerzyk deserowy obiera się je palcami, a skórę odkłada na talerz na odpadki. Banany je się widelcem i nożem, odkrawając po plasterku.
17) Do owoców podaje się komplet sztućców lub dużą łyżkę i widelec. Owoce, które nie wymagają krojenia, je się łyżką, a widelcem jedynie przytrzymujemy większe kawałki. Do drobnych owoców podaje się śmietanę lub cukier puder - takie owoce jemy łyżeczką od herbaty.
18) Nie należy doprawiać jedzenia przed skosztowaniem.
19) Drób jemy sztućcami.
20) Krewetki obieramy, przekręcając w rękach pancerz i wydłubujemy ze środka.
21) Raki jemy za pomocą specjalnego noża do pancerza, widelców i palców.
22) Sushi jemy palcami lub pałeczkami, maczając w sosach.